Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

hani vardır ya onu görünce elin ayağın karışır konusamaz sin hatta bazen karşınsında saçmalarsın evde onu düşünüp kendi kendine suan yanımda olsa ne olurdu düşünceleri bile bazen sana yeter onun moreli bozuk olunca sanki kendi yarım hissedersin kısacası bir süre sonra o sen olmuştur aslında ve hiç ummadığın anda girer hayatına ona bağlıymış gibi yaşarsın kısacası bağlanıyorsun kısa süre sonra o sen den vazgeçer o sen den ayrıldıktan sonra kendini yarım hissedersin ve o yokken ben yokum düşüncesine kapılırsın biri çıkar karşına karşılıksız seni sever ve aşık olursunuz işte aşk dedikleri bu birden olan şeyler kendini bi insana bağımlı tutmak değil aşk aslında hıc ummadığın anda çıkar karşına çıkan mucize aşk dır demek umdugum değil ummadığım çıkar

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Bu hikaye hepimizin istediği yazdan parçalar içeriyor aslında. Tabi biraz fazla uçuk versiyonu. Gelecek yazınızın hayalinizdeki gibi geçmesi dileği ile ^ ^ ~Küfür içerir~ -------------

Boktan bir cumartesi gecesi başladı hikâyeleri...Yıldızlarla beraber parladılar geceye.Gözyaşları yağmur olup karıştı rüzgâra.Toz pembe bir masala benziyordu herşey.Mutlu bir sonu vardı ya en önemlisi...Yağmur dinmedi hiç.Yaşlı gözleri güldü bu defa.Beraber süzüldüler gökyüzüne.Sonsuz bir zamana adım attılar.Zamanı durdurdular.Sıcacık öpüşleri gülümseyen türdendi.Hüzünlü bir şarkının bestesini kurdular onlar.Bitmesin hikâyeleri,bitmez hikâyeleri...Sonsuza dek. NOT:KÜFÜR İÇERİR (BİR KİTAP EĞER MİZAH İSE İÇİNDE KÜFÜR MUTLAKA BULUNMALIDIR...) Kitaba Dahlia_68 adlı hesabımdan devam edeceğim.Lütfen o hesaptan takip ediniz

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

"Eğer kızda onu sevdiğini söyleseydi bu başlangıc 'SON' a dönüsurdü dedi ekledi."Çünkü ancak sevenler kavuşamaz" dedi Meriç."Ama bu bir masal, masalların sonu hep mutlu biter" dedi konusurken sesi titriyordu."Benim masalımın sonu mutlu bitmicek" ağlamamakta kararlıydı bunu sòylerken Berra'nın ağzından ufak bi hıçkırik kacmisti gözyaslari usulca akıyordu ama o baştan 'BİTİRMİŞTİ' bi kere!..

Uçurumun köhne yerinde kendine sır bellediği olayın onu çıkmaza soktuğu bir adam ile annesinin ölümüyle kendisini girdabın içinde bulan bir kızın hikâyesi.... | Siz hiç iki rengin cümbüşüne vuruldunuz mu ? Mavinin ve yeşilin tonlarına, hissettirdiklerine... Onlar vuruldu. Biri rengin ihtişamına, diğeri ihtişamın ihtirasına. Siz hiç uçurumun izbe boşluğundan kıyıya vuran dalgalardaki maviye vuruldunuz mu ? Ya da, Karanlığın ininde bile belli olan yemyeşil bir ormanın asilliğine ? Onlar vuruldu. Onlar uçuruma savruldu. Ve onlar sonsuzluğa kavuştu... | "Seninle mükemmeli oynayacağız." Genç Kurgu | 43 NOT: İlk çalışmam arkadaşlar. Bölümler sizi sıkacak kadar uzun değil ama uzun bölüm isterseniz de bana bildirebilirsiniz. Belirtmek istediğim diğer not ise karakterlerimin ağzından yazıyorum. Tek bir kişi ağzından değil. Merak etmeyin çok abartmıyorum. NOT: Bazı bölümleri birleştirdiğim için kitap oyumuz çok az bu yüzden okuduktan sonra lütfen ama lütfen oylayın.

Merhaba benim adım Bengi, hayata ve aşka yüzünü küsmüş bir kızım. Ailemle aramın pek iyi olduğu söylenemez aslında. Babam mimar olduğu ve yeni bir iş teklifi aldığı için yaşadığım yerden çok uzağa gideceğiz. Bu da simsiyah hayatıma bir ton daha koyuluk katıyor, yabancılık. Lise yıllarımı eziyet gibi geçireceğim yere gidiyorum, İstanbul'a...

Bilmediğim bir hikâyenin başrolünü oynuyorum. Sonu nereye gider belli değil , sevmek istediğim kaç insan kaldı bilmiyorum kaç yeni şarkıya daha biri sayesinde aşık olacağımı hiç bilmiyorum bilmek istediğim tek şey o 'biri' nin gelip artık savrulmayı bırak ben bu hikayeyi seninle baştan yazarım demesi..