Ömür, geç kaldığı işine gitmek için hızlı adımlarla girdiği ara sokakta iki kişi tarafından başına silah dayanmış bir genç adam görür. Yardım etmekle etmemek arasında kalıp yardım etmeyi seçince o dakikadan itibaren bütün hayatı değişir... ••• Henüz dört adım atmıştı ki bir patırtı sesiyle irkildi. Sesin geldiği yöne doğru dikti kehribar gözlerini, eli silahlı iki orta yaşlı adam ve duvarın köşesinde sıkıştırdıkları uzun boylu bir genç adam gördü. Eli silahlı adamların biri namluyu genç adamın kafasına öteki boğazına tutmuştu. Heralde biri kafasına ateş edince ölmeme riski milyonda bir olmasına rağmen öteki işi garantileyip şah damarından vuracak, diye düşündü. Gitmeli miyim yoksa durup yardım mı etmeliyim? Eli silahlı iki adama karşı ne yapabilirim ki? Sadece sonuç değişir, biri beni öteki genç adamı öldürür, diye devam etti iç sesi düşünmeye. Düşünmeyi bıraktığı an yere düştü, bedeni, elleri, bacakları aynı anda şiddetlice titremeye başladı. Bu sefer patırtı sesi duyan silahlı adamlar ve namlunun ucunda olan genç adamdı.

Hayat insanı bazen tek bir soruyla sınar. Kadere kafa tutabilir misin? Bazen ise, onlarca soruyla... Çocuk sahibi olamayacağını öğrenen genç bir kadın, kaderine isyan ederse ne olur? Hayatı uçlarda yaşayan, yaşamı boyunca hiç sevilmemiş, kuralsız bir adam; güvensizliğin aşılmaz duvarlarla ördüğü hayatına ve kurallara hapsolmuş bir kadına, koşulsuz ve sonsuz sevgiyi öğretebilir mi? Hayatın yorduğu ruhlar bir araya gelebilir mi? "Ben seni, senin benimle cehennemde yanmayı isteyeceğin kadar çok seveceğim..." Sina, siber dünyadan gerçek hayata, dolu dizgin, tüm duyguları yaşatan, gerçekçi bir roman. Ve bu sadece bir başlangıç...

Karşılıklı çekilen silahlar Rize'nin sessiz dağlarında, gürültüye sebep oldu. Bir tarafta Karadeniz gibi hırçın ve inatçı Kara ailesi, diğer tarafta ise Rıha gibi köklü ve yıkılmaz Güneri aşireti. Bu iki aileyi karşı karşıya getiren ise Doğu'yu yüzyıllarca dize getiren töre. Rize'nin yeşil dağlarında, çaylar arasında başlayan hikayemiz Urfa'nın kavurucu sıcağında, fıstık bahçeleri arasında devam ediyor. Rizeli Ayşem Kara'nın, Urfalı Fırat Güneri'yle macerasına hazır olun. Bir Karadenizlinin kardeşini törelerden korumak uğruna 'berdel' yaparak Doğu'ya gelin gitme macerası. Not: Töre kitabı değildir. Evlilik bu şekilde gerçekleşmiştir. *Bu isimle ve kurguyla yayımlanan ilk kitaptır. Kopyalanması durumunda haber veriniz. Yazılma tarihi: 23.07.18 Yayımlanma tarihi: 14.08.18

Amacımız daha güçlü bir insan ırkı oluşturmaktı. İlk başta yaptığımız şeyin insanlık için enerji içecekleri kadar masum bir başarı olduğunu düşünsem de, deney ilerledikçe bilim dünyasının Darth Vader'ı olduğumuza emin oldum. Değiştiricilerin bir tüpü bile atmosfere karışırsa kıyamet kapıda demekti. Benim ve ekibimin bunda payı büyüktü. Allah bizi affeder miydi? Sonunda laboratuvarın önüne gelmiştim. Arabadan indim. Karşımda gördüğüm manzara az önceki sorumu cevaplıyordu. Büyük haber, ben ve iş arkadaşlarım cennetin yakınından bile geçemeyecektik!

İslam, aşk, mizah ve aksiyon dolu bir kitap... "Hayır! Lütfen kelepçe takmayın! Ben kaçmam zaten, lütfen takmayın." "Sana uzat elini dedim!" diye sert şekilde tekrar etti memur. Onun tekrarına karşı bende tekrar rica edip takmamasını istedim ama dinletemedim. Çaresizce uzattım bileklerimi, elim titriyordu, ama korkudan değil, üzüntüden... Memur kelepçeyi bileklerime geçirip kilitledi. Okulun birincisi olduğumu öğrendiğim bu günde ödülü mü alıp zafer kürsüsünde konuşma yapmam gerekirken, kelepçemi takıp sanık kürsüsünde hakime savunma konuşmamı yapmaya gidiyordum... ____________ İnstagram : _elakalem_

Kuralların belli olduğu bir oyunda uyanık olan şartları da kendisine göre değiştirebilir. Tek başına zeki olmak, bunun yanında kurnazlıkla işini görene yeterli gelmeyeceği gibi özenle kurduğu tuzaktan kurtulmasını da sağlayamaz.

Light novel tarzı bir eser Bir zamanlar, zayıf,güçsüz ve alay konusu olan birinin ormanın içinde ölü adamın yanında parıldayan umut ışığıyla sürüklenip. Savaş, katliam ve intikam barındıran her şeye rağmen pes etmeyen, kahraman, kurtarıcı, cesur, çapkın, katil, kinci ve daha bir çok şey olan birinin hayatı tabi hayatsa. UYARI: SERİDE AŞIRI ABARTI ŞEYLER OLABİLİR. "ÇOK ABARTI" GİBİ YORUMLAR ATMAYINIZ Seride Ruh enerjisi denilen bir enerji vardır. Bu enerjiyi kullananlara uygulayıcı denir. Uygulayıcıların seviyeleri şu şekildedir: -Temel kademe ruh gücü -Acemi kademe ruh gücü -çırak kademe ruh gücü -usta seviye ruh gücü *1. Kademe *2. Kademe *3. Kademe *4. kademe *5. kademe -Hükümdar seviye ruh gücü *1. Kademe *2. Kademe *3. Kademe *4. kademe *5. kademe -Kıyamet seviye ruh gücü *1. Kademe *2. Kademe *3. Kademe *4. kademe *5. kademe -Dünyasal seviye ruh gücü *1. Kademe *2. Kademe *3. Kademe *4. kademe *5. kademe -Evrensel seviye ruh gücü *1. Kademe *2. Kademe *3. Kademe *4. kademe *5. kademe -Tanrisal seviye ruh gücü *Kademesiz

Gizem/Gerilim #1 Yirminci yaş gününün sabahında, ardında hiçbir iz bırakmadan kaybolan bir genç kız, Azra... Onu bulmayı giderek takıntı haline getiren, polis teşkilatının gördüğü en yetenekli komiserlerinden Atakan... İlk anda basit bir kayıp vakası olarak kayıtlara geçen olayın ardında, tarihin en karanlık sırlarından birine açılan kapının olması mümkün mü? Günümüz İstanbul'unda başlayan olayların uzandığı yerler, genç komiserin bu kapıyı aralamasına yetecek mi?

"Alametler baş gösterdi kâhin, O karanlık gecede yolunu aya sürüyen bir kadın var; genç ve kendine yabancı. Arayışı aya kadar yükseliyor, Ürpertiler sarılı ruhu kederli. Ve bir yaratık onu ısırmak için kolluyor bütün aydınlıkları. Kehanet Leivan, İnkâr edemezsin Leivan!" İlk Zamanlayıcı, nie:1839, Ay tutulması Velana Kenti, Araf Yazar: Ayşenur Sezer

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ