"DUYGU" Wattpad'in ilk kitap sayfasıyla buluşan hikayesi. Doğduğu Wattpad'e geri dönüyor. Dönüşünü siz Wattpad okuyucularıyla kutluyor. *BİR TÜRK MASALI SERİSİ altı kitaptan oluşmaktadır. DUYGU - ALİM - BEKİR - SEDAT- CİHAN- EBRU kitap çıkış sırasıdır. Serinin basım yayın hakları İNDİGO KİTAP DAĞITIM'a aittir. Anne sıcaklığı , baba emniyeti olmayan bir dünyada ayakta kalmaya çalışan kırılganlık abidesi Duygu... Üç yoldaşı vardı onu taşıyan. "Develerim" diyordu onlara. O develer ki İstanbul'un en arızalı tipleriydi. Her ne kadar bela makinesi olsalar da Duygu için tek gerçek vardı : "Bekir candı, Ali kandı, Sedat aşktı" Ve hayat onlar için bir duadan ibaretti. İyiyim... İyiyiz... Biz hep iyi oluruz. Güçlü olmayı en zorlu yollarda öğrenmiş dev bir çınardı Sedat. Hayatta yorulmuş, aşktan çoktan vazgeçmişti. Yüreğini ördüğü çelik duvarlar arasına saklamış acımasız bir adamdı o. Acılarla atılmış düğümlerin arasında filiz verebilir miydi aşk? Meleği şeytana döndürüp, şeytanın ruhunu ele geçirebilir miydi aşk?

Beyaza bulanmış bir kadının en çekici hâli Nefesi ateş Ruhu kor bir kül tanesi olan o adam... Mirza Mahzaroğlu Demre Remizade... Onlar.... Yalancı bir ruhun Ufalanmış kırıntılarından beslenen Birer yabancı...

Adım issiz. Güzel bir hayatın kıyısına vurmuş mutlu çocukluğum. Evimin tek göz odasına sığmış ama koca dünyaya sığamamış sıradan bir çocuğum. Ben izsiz... Güzel bir gökyüzüne sığınmış bir kar tanesi olan soğuk çocukluğum. Sokaklara sığmış ama küçük bir yuvayı bulamamış unutulmuş bir çocuğum. Adım izsiz çamura batmış ayakkabılarını bulduğu su birikintilerinde yıkayan ve ben izsiz çamura bulanmış bedenini gözyaşlarıyla aklayan. O izsiz; başak taneleri saçlarında güneş doğan, gözleri hep gece kalan ve onun adı izsiz; gözleri vaat edilen hayat, ruhu ölüm olan. İzsiz; sokaklarda koşturan, ele avuca sığmayan ve gülümsemeleri aydın olan. Onlar izsiz, çaresizliğin eline düşmüş sonra da büyümüş, hep içlerine ağlayan. Durmayan, yılmayan, ağlayan ve kahkahalar atan. Sadece kader kitabının satırlarını arşınlayan, acı kelimelerde takılıp yerle bir olan ve mutlu bir sözcükte soluklanıp son paragrafa koşan. O izsiz, elinde kalemi kaderin her bir dizesini karalayıp kendi cümlelerini yazan ve onun adı izsiz kırılmış bir kalemi onun ellerine verip gizlice yazdıklarını okuyan. (ilk yayım tarihi 20temmuz2017)

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Gizem/Gerilim #1 Yirminci yaş gününün sabahında, ardında hiçbir iz bırakmadan kaybolan bir genç kız, Azra... Onu bulmayı giderek takıntı haline getiren, polis teşkilatının gördüğü en yetenekli komiserlerinden Atakan... İlk anda basit bir kayıp vakası olarak kayıtlara geçen olayın ardında, tarihin en karanlık sırlarından birine açılan kapının olması mümkün mü? Günümüz İstanbul'unda başlayan olayların uzandığı yerler, genç komiserin bu kapıyı aralamasına yetecek mi?

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar."

Bir kadının, yirmi altıncı yaş gününde alabileceği en güzel hediyeydi, Ateş. Ve İdil hayatında aldığı her bir pırlanta ve elmastan, pahalı araba ve kıyafetlerden, vücuduna pelesenk olan küçük, altın pırıltılarından daha güzel olan bu hediye için, şükredecekti günün birinde...

Aşkı sen yaz… ben yazayım… istersen bir ömür birlikte yazalım...

Bir kızın aşk ve fakirlikle dolu hayatıyla başa çıkma hikayesi.Ve bide olağanüstülükler var.