Bir ormantik aşk hikayesi.. Beni terk edemezsin dedim .Gözlerim dolu dolu olmuştu. Bunu bana nasıl yapardı. Bana hep benim küçük sevgilim diyen daha önce hiç kimsenin bakmadığı gibi bakan kendinden önce beni düşünen üzerime titreyen adam şimdi ne olmuştu da benden vazgeçmişti. Daha dün benimle gülen sabah yanında uyandığım ve bana sıkıca sarılıp beni asla bırakmayacağını söyleyen adama ne olmuştu.Yavaşça bana döndü gözlerinde ki soğukluk daha da üşümeme neden olurken yağmurda ıslanıyorduk . Oysa bu havada benim dışarı çıkmama izin vermez yapmam gereken herşeyi kendi yapardı hasta olmamam için . Ağlamaya başladım. Aklıma gelen anılarımızla ağlamaya başladım . Neden ? diye sordum. Hâla bana soğuk bir şekilde bakıyordu. Sonra bana doğru yürüdü ve eğilip kulağıma fısıldadı. Halbu ki bana sarılsa hiçbirşey olmamış gibi yapabilirdim .Ama o beni binbir parçaya ayırarak; Bitti Deniz uğraşma artık daha fazla sana katlanamıyorum dedi ve beni orada bırakıp yoluna devam etti ve ben hiç ağlamadığım kadar ağlamaya başladım taki kendimden geçip şuurumu kaybedene kadar...