Karanlık ve sisli bir ormanda koşuyordum .Yanlızlık ve ölüm beni esir almış gibiydi. Ben koştukça arkamdan geliyordu .Nefes nefeseydim dallara çarparak ilerliyordum .Sanki orman bana düşman gibiydi . Nefesim kesilene kadar koştum.Ne kadar yavaşlarsam orman beni yanlızlığına ve karanlığına o kadar çekecek ti. Kendimi bir anda fareler ve Ölü yılanlarla dolu bir çukurda buldum.Topraktan kan sızıyordu . Ve kahkaha sesleri karanlık ormanda yerlerini almaya başladı evet bu onun sesiydi evin bahçesinde gördüğüm kadının sesi. Kahkaha sesi birden kesildi kalın ve insan sesine benzemeyen bir ses duyuyordum . "Kaderinle yüzleş sen benimsin Ruhunu istiyorum "diyordu Bağırmaya başladım "İmdaaat yardım ediinn!!." Kadın tekrar kahkaha atmaya başladı .Taş kesilmiş gibiydim çukura gittikçe gömülüyordum ve yüksek sesle gülmeye devam ediyordu . Hareket etmeyi bıraktım pes etmiştim . Karanlığın beni boğduğunu hissettim ve daha da yoğunlaştığını.....

Sadece gecikmiş suçluluk duygusuyla doluyum. Neden ağırlaşıyor bedenim? Sanki kalbimin içinde hapsolmuş gibiyim. Sönen bir mum gibi karanlıklaşıyor gözümün önü. Düşen çiçeklerin el sallaması gibi. ||''Uykuda olan 6. hissini uyandıracağım!''|| Titriyor ellerim çaresizce. Gözlerimin önüne dökülen bu yıldızlar, Karanlığa mahkum bu gece! El sallıyor sinsice, gözlerimdeki yalnızlık. Bağışlanmaya ihtiyacım var. Güneş yeniden doğana kadar, biliyorum... ||Bütün güller ölür... Fakat asla bu gün değil!|| Bir gün çıplak ayaklarım; Ulaştığında pusulada dönen ibrenin isimsiz çiçek taçlarıyla döşenmiş umutlarına, kalbimin saf beyazı mürekkep misali akacak anılara... Kapak için @firdevsstrk'e çok çok teşekkür ederim... *Kurgu hiç bir yerden alıntı değildir. *Wattpad de tek Fakat Ben Uçabilirim isimli hikayedir.

Genç bir adam; karanlık bir depoda, ruhu gibi eski eşyaların arasında, hayatında birçok kez tattığı, tanıdık acıyı çekiyor. Deli gibi titriyor, boncuk boncuk terliyor ve her seferinde ölüme biraz daha yaklaşıyor. Ağzından çıkan yeşil sıvı, onun bir vebalı olduğunu düşündürebilir. Ama o sadece bir bağımlı. İlaçlardan huzur bekleyecek kadar dengesiz, Çevresini dikkate almayacak kadar umursamaz, Kurtarıcısına aşık olacak kadar aptal bir bağımlı... O, sadece bir bağımlı... 26 Mart 2015

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM