Kimi insanlar şiir okumayı, kimileri yazmayı, kimileri dinlemeyi sever. Kimileri hepsini sever. Kimileriyse hiçbirinden zevk almaz. Her insan şiir sevecek diye bir kural da yok zaten. Bana gelecek olursak, ben hepsini seven insanların arasındayım. Şiir insanın duygu ve düşüncelerini sözlü bir şekilde yansıttığı gibi dinlerken de kulağını rahatlatan bir sanattır. Yazdığında ise hem duygu ve düşüncelerini dökersin kağıda hem de şiirini okuyacak insanların şiirini okurken rahatlayacakları bir şiir oluşturursun. Şiir okumak ve şiir yazmak arasındaki tek fark şudur aslında: şiir okurken kendi ruhunun ferahlamasını istersin, yazarken ise okurların ruhunu ferahlatmak istersin. Kısacası şiir başkalarını da düşünmeye yarayan bir araç gibidir. Ben de bu şiirleri yazarken sizleri düşündüm. Umarım ruhlarınız ferahlar... iyi okumalar.

Yazmak, sadece kalemle kağıda birşeyler çizmek değil. İçinden geleni, sevinçlerini,hüzünlerini,tüm duygularını ve düşüncelerini dilediğin gibi dökmektir kağıda. Değer verdiğin şeyleri yazdığında bile bazen silgi silmez. Ancak sen silebilirsin kağıttan. İstemediğin şeyleri de silebilirsin hayatından. Yine de tam hayatından silinmez o hüzünlü anların. Bir bakmışsın geriye izler ve buruk bir kalp kalıvermiştir. Hayat o buruk kalbi eski haline döndürmek için ise bir kahraman göndermiştir belki sana. Gözlerini aç ve etrafına bak. Belki sana en uzak olan kişi senin kahramanındır ya da en yakınındaki kişi. Nereden bilebilirsin ki? Daima umutlu olmalısın. Umut kapıların hep açık kalmalı ki hayallerin girebilsin içeri. Sakın kapatma kapıyı. Gerekirse kapının anahtarını da yok et. Hissetme sakın tertemiz kalbinde durmak bilmeyen acıyı. Çünkü sen istedikten sonra her şeyi başarırsın. En azından istemeyi bile başaran bir kızsın.