Arabanın kaputuna yaslanmak için adımımı attığımda karanlık ve boş sokakta yankılanan sesleri duydum. "Sen kimsin lan? Ha kimsin söyle! Ne hakla bana böyle şeyler dersin?" Yönümü değiştirip kapının kolunu tuttum ama açmadım. İçimdeki dürtü beni durmaya teşvik ediyordu. "Ben benim, sen kimsin?" Bu adam da neyd...
-Git! -Gitmeyeceğim. -Sana git dedim! -Ben de sana gitmeyeceğini söyledim. -Neden? -Seni seviyorum. Ardından beni kendisine çekti ve dudaklarımızı birleştirdi.
Hayat umutsuzluk icin oldukca kısaydı.Ama bir yerden devam etmek gerekiyordu.Şimdi yeni hayat ve yeni başlangıçlar zamanı,şimdi FIRTINANIN GÜNEŞİ OLMA ZAMANI.