Wybaczcie błędy! Opowiadanie miało zostać usunięte! Jako mała dziewczynka, była wesoła, szczęśliwa, radosna, grzeczna, z przyjacielem, którego znała od kołyski. Ale to było tylko w przeszłości... Julie to szesnastolatka, która kiedyś straciła coś, co było dla niej najważniejsze - przyjaciela. Wychowana, bez miłości i pomocy rodziców - wyrosła na buntowniczkę. Pomimo to ma swoją paczkę, którą kocha nad życie, ale wciąż czegoś jej brakuje. Nie kocha, nie pozwala się kochać. Nikt oprócz jej przyjaciół nie widzi pozytywnych emocji. Jest tylko ta obojętność. Jeden dzień. Jedno słowo. Jedno spojrzenie. Tamten chłopak powróci, co sprawi, że życie Julie się zmieni. Czy odbudują swoją przyjaźń? I czy to będzie tylko to? --------------------------------- Okładkę wykonałam sama. #10 miejsce (18.01.2017r.) w Dla nastolatków #39 miejsce (08.12.16r.) w Dla nastolatków

- Czy będzie to z mojej strony wielkim faux pas, jeśli spytam, co ty właściwie robisz? - Odparłem, opierając się łokciami o metalową barierkę Mostu Brooklińskiego. - Jeśli już musisz wiedzieć, to usiłuję popełnić samobójstwo - Odparła pewnym siebie głosem, patrząc w dół. Spokojnie ją obserwowałem. Jej krótkie, blond włosy powiewały na wietrze. Niebezpiecznie przechylała się w stronę przepaści, ale nic mnie to nie obchodziło. Dzisiejsza noc była jedną z najgorszych w moim życiu. Nie byłem w nastroju na zabawę w supermana. - Masz jakiś konkretny powód? - Rzuciłem od niechcenia odpalając papierosa. - Straciłam sens życia. - A co nim było? - Wyciągnąłem w jej stronę paczkę z moimi ulubionymi fajkami. Wyjęła jedną z nich i odpaliła. Od razu zakrztusiła się jej dymem, wywołując na moich ustach cień uśmiechu. - Mój narzeczony zdradził mnie z moją własną matką. Straciłam pracę, nie mam gdzie mieszkać i ogólnie uważam, że życie to jedno wielkie gówno. Patrząc na nią pomyślałem o dziewczynie, która mnie dzisiaj rzuciła. Pomyślałem także o pierścionku zaręczynowym nadal spoczywającym w kieszeni moich spodni. O pracy, której nienawidziłem i wszystkich powodach dla, których od tak dawna zmagałem się z depresją. - Przesuń się - Powiedziałem do niej, wyrzucając resztkę papierosa do rzeki. - Kochanie, skaczę z tobą. OST do opowiadania na Spotify: https://open.spotify.com/playlist/77iOISRhzyMjHUybKfBWUy?si=To6mXNHkQPmeIVlVKCfPaA

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]