Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli fısıltılar, onu içine çekeceği bir dünyanın kapısını aralıyordu. Akıl sağlığını korumak artık yeterli değildi; Annabelle, merkezin unuttuğu sırları ve gölgeleri keşfetmek zorundaydı. Aksi takdirde, bu klinikte gerçekten neler olduğunu öğrenemeden, kendi ruh sağlığını da kaybedecekti. 96 numaralı odada kalan hasta, isimsiz, tekinsiz. Yıllarca bir başına kaldığı odada dünyadan bihaberdi, ümitsiz vakaydı. Ya da sadece öyle düşünüldü. Annabelle, onu iyileştirmekte kararlıydı. Ancak bu, gerçekten istediği bir şey miydi? Wattys2018 Hikaye Ustaları Ödülü Kazananı 🏆

Konuşmadığım için dilsiz sanılan, ruhunu insanlara kapatmış biriydim ben. Üzerimde, etekleri kan lekeli beyaz elbisem ve üryan ayaklarımla, geçmişin dikenli topraklı ormanında yürüyen bir kızdım ben. Sonra ansızın biri çıktı karşıma. Günahkâr olduğu için cehennem sanılan, ruhu ateşte yoğrulan biri. Arafta kalmaktan yorulan ve geleceğe kavuşmak için geçmişe gitmeye çalışan bir adam. Ruhunu, ruhumla birlikte ateşe veren bir adam. Benim yanıp kül olacağım, onun ise sönüp duman olacağı bir yangın bu... Bu ya ikimizin yeniden doğuşu ya da yok oluşu. #1 - Aksiyon (23.08.2019) #1 - Gizem (30.11.2019) #1 - Genç Kurgu (18.01.2021)

Zayn: *kağıda Gigi Hadid'i yazar* ''Üzgünüm Gigi, ama bu adada durmana izin veremem. *eliyle kendisini işaret eder* Ben Müslüman adamım. Senin böyle ortalıkta bikiniyle dolaşman... Yemin ederim arada kamera senin götüne falan odaklanıyor... Kendimi kaybediyorum. Benim akıl sağlığım ve senin namusun için; bu adadan gitmelisin.'' Hiç bir ünlüye anti değilim. Eğlence amaçlı yazdığım bir kitap :) ❤️ © tüm hakları saklıdır | © all rights reserved by @justinslittlewife

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Pembrook dükünün vekilharcı ve kahyası olan Hunter Scoot hayatına dalmadan önce de yeterince sorunu vardı genç kızın. Eski varlıklı günlerde yaşadığını düşünen savurgan büyük babası,zengin bir yaşamı isteyen düşüncesiz kız kardeşi,ipotekli bir ev ve boş bir kiler... Günü kurtarmak için tek yapabildiği evdeki değerli eşyaları satmak ve ayakta durmaya çabalamaktı. Genç adamın düzenli ziyaretleri ve kendisini ilgilendirmeyen sorunlara burnunu sokmasının tek bir sebebi olabilirdi; alımlı kız kardeşi Lyyn... Peki bu neden genç kızı rahatsız ediyordu? Hunter güçlü kadınları her zaman takdir etmişti. Willow Hamilton'da gördüğü en güçlü kadınlardan biriydi. Gururlu ve hayatta kalmak için inatçı bir sabırla mücadele eden bu kadının aynı zamanda yüreğinde tek bir duygu kırıntısı taşımadığını öğrendiğinde iş işten geçmiş, genç adam ona çoktan aşık olmuştu. Küçümsenip reddedildiğinde arkasına dönüp bakmadan gitmeliydi ama yapamamıştı. Hala umudu vardı. Ta ki o geceye kadar... Onun kadar hesapçı,sinsi ve para için her şeyi yapabilecek bir kadın aşkını asla hak etmiyordu. O gece bu kadına aşık olan kalbini yerinden söküp atmayı diledi.Arkasını dönüp gitmeden önce yapması gereken bir şey vardı. Ona bir ders vermek...

DÜZENLENDİ! "Sırtını yaslayacak bir duvara ihtiyacın var." "Biraz da soluklanmaya..." diye tamamladı beni. Dilimi dişlerim üzerinde gezdirdim. "Biliyor musun, benim de şurayı dolduracak bir şeye ihtiyacım var." dedim elimi başımın üstüne koyarak. Şaşkınlıkla birkaç saniye bana baktıktan sonra başını geriye atarak kahkaha attı. Gülümsemem dudaklarımda dondu, başımı eğerken ısındığımı hissettim. "İnsanlar dertlerini itmeye çalışırken sen başına dert almak mı istiyorsun?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Ben sadece yerine endişeleneceğim birini istiyorum."

"Her kitabın arka kapağında yazdığı gibi... Sıradan normal bir insandım... 16 Yaşındayım, ağır uykucuyum. Sadece bu işi çok iyi becerdiğimi düşünüyorum, bir de arkadaşlarımla paten kaymayı. Şuanda gençliğimin tadını çıkarmak dışında hedeflediğim doğru düzgün bir uğraşım yok. Takıldığım bir grup arkadaşım var. Genelde Tripolis'te paten kayarız ve bundan büyük keyif alırız. Kitap okumayı ve müzik dinlemeye de bayılırım... Kısacası sıradanlığın Kraliçesiyim, mihenk taşıyım ve bundan şikayetçi değilim... Ama bir gün; Lousios Vadisi'nde ki kimin inşa ettiği bilinmeyen ve saçma esfanelerinin olduğu bir konağın, Evimizin yanına yeni taşınan Yeni Çocuğun, Ve Büyükanneme benim hakkımda gelen "vizyon" olarak adlandırdığı ve benden sakladığı rüyaların, Benim gördüğüm ve anlamını çıkaramadığım gerçekmiş gibi gelmeye başlayan rüyalarımın, Ve merakımın, Çerçevedeki bu resmi değiştireceğini nereden bilebilirdim ki?! Büyükkanneme gelen görüşler ve görmeye başladığım kabuslar belli ki benim en büyük belam olacak. Madem bilinmez bir oyun içine giriyoruz! Peki o halde,ben hazırım! Ha bu arada tanıştığımıza memnun oldum! Ben Edis STARK." ϟBİR VİZYON KIZI HİKAYESİDİR.ϟ

Bu kitap, gelecekte yaşanabilecek gerçeğe dayalı ihtimaller üzerine araştırılarak kurgulanmıştır. ----------------- Onlar, karanlığa doğdular... Onlar, hissizliğe doğdular... Ve onlar, renksizliğe doğdular... Hissedemeyen insanlar nasıl âşık olurlar? Dokunmanın verdiği heyecanı bilmeden... Peki ya renkleri göremeyenler, güzelliğin ne demek olduğunu nasıl bilirler? Âşık olduğu insanın göz rengini bile bilmezken...

Küçük yaşta annesini kaybeden Masal, şımarık ve sevgiden yoksun olarak büyür. Gösteriş ve ışıltıdan ibaret olan hayatı toz pembe iken, bir gecede tüm ışıltılar söner, ruhunu saran renkler siyaha döner. Sıradan bir mahallede kendini bulduğunda yaşantısına zıt olan koşullar onu zorlarken, o geceden sonra kaybolan babası ile kimsesiz kalacak. Herşeyin daha kötü olacağını düşünen Masal, o sıradan mahallede geçmişin kapılarını aralarken hiç tatmadığı duyguları yaşayacak... #dram "2" :11.07.2020

Ailesi yurt dışında yaşama kararı aldığında kalbinin sesini dinleyerek evinde kalma kararı alan Beren tek eksiğinin ona seneler önce elini uzatan adam olduğunu düşünüyordu. Adının anlamını taşıyan Fatih kalbini fethetmiş, kendini kalbinin derin kuytularına gizlemesine izin vermişti ona elini uzatarak ancak bir kez bile dönüp görmek istediği anlamla bakmamıştı kızın gözlerine. Yıllarca ümitle bekledi kız, onun aşkını göreceğini günü sabırla bekledi... Ama sonra bir şey oldu. Boynundan hiç çıkarmadığı pusula kolyesinin yönü değişti; çıkmaz sokakta tanıştığı adama döndü. Ve kız gerçek aşkı tam olarak bu noktada öğrendi. Arkasından çevrilen intikam planlarını, yalanları görmeden yana yana, sonunda küle dönüşeceğini bile bile pusulanın gösterdiği yöne kanat çırpmaya başladı.