Rəşad: Çünki, səni sevirəm (21:53) Bir müddət boş-boş telefonun ekranına baxdım. Məndən xoşu gəldiyini demişdi, amma sevdiyini ilk dəfə idi deyirdi. Məncə sevgi daha başqa bir şeydir, daha dərin. Bilmirəm.. Cavab yazmadığımı görüb o yazdı. Rəşad: Deyəsən nəsə oldu.. (21:56) Rəşad: Cavab yaz da, ürəyim partladı (21:56) Leyla: Bəs sən belə ani sözlər deyəndə mənim ürəyimi fikirləşmirsən? (21:57)

...əgər qəlbim olsa idi, mütləq sizi belə görməyimə qırılardı... Dükan uşaq evindən o qədər də uzaqda deyildi: yolun qarşı tərəfində, küçənin tinində geniş əraziyə malik ikimərtəbəli bina idi. Dükan solğun mavi rəngdə boyanmışdı, yuxarı mərtəbələrin pəncərələri bağlanmış,yaşıl parçadan pərdə çəkilmişdi. Geniş və hündür qapısı üzərinə taxta asılmış və üstündə "Oyuncaq dükanı" sözləri iri, kursivli hərflərlə yazılmışdı. Qeyd: Bu hekayə 2 il əvvəl yazılmışdır , odur ki, bir sıra yazı xətaları ilə doludur. Qayıdıb bir-bir düzəldə bilmədiyim üçün üzrlü sayın.

Yuxusuzluğun gətirdiyi sayıqlama

Gözlərini açdıqda otağın qarşı divarı dağılmışdı. Parçalanmış daşlar kənara səpələnmiş, otağı toz-duman basmışdı. Evelin yatağından qalxdıqda ayaqları keyimişdi və yerə basdıqca iti iynələr kimi sancılırdı. Amma ağrı onun vecinə deyildi: o, qarşısındakı mənzərəyə, uçulmuş divarın arxasındakı çəmənliyə baxırdı... Qeyd: Bu hekayə 2 il əvvəl yazılmışdır , odur ki, bir sıra yazı xətaları ilə doludur. Qayıdıb bir-bir düzəldə bilmədiyim üçün üzrlü sayın.

...Risa oturduğu stuldan qalxdı və otaqda gəzinməyə başladı. Sanki beyni dayanmışdı, yazmağa heç nə fikirləşə bilmirdi. Əlbəttə, belə hadisələr yazıçılarda tez-tez baş verir, sanki təxəyyül son nöqtəsinə çatır, əvvəl ağlına asanlıqla süzülərək gələn sözlər sanki ilişib qalır və barmaqlar yazmağı dayandırır. Belə hallarda Risa nə etməli olduğunu bilirdi, sadəcə cəsarəti çatmırdı. Yazı masasının üstündə qoyduğu karta baxıb başını buladı. "Doktor Zen" "Halusunasiya mütəxəssisi" Bəlkə də bir dəfə sınaya bilərdi...Öz beynində nələr baş verdiyini, hekayəsinin necə davam edib, necə sonlanacağını öyrənə bilərdi...

Bir yanda kiçik qəza ilə bütün həyatı dəyişən Səbinə, bir yanda isə həyatda bütün gözəlliklərdən əlini üzmüş Murad. Səbinə öz həyat sevgisi ilə Muradın diqqətini çəkə biləcəkmi? Murad hələ də vəfat etmiş keçmiş sevgilisi Səbinəni sevərkən qarşısına çıxan bu Səbinə ilə təəccüb içində qalar. Bu Səbinənin vəfat edən Səbinə ilə bənzərliyi nədir və onları hansı sirr birləşdirir? Zamanla Muradın şirkətində katibə işləyən Səbinə Murada vurular və zamanla Muradın sirr kimi saxladığı xəstəliyindən xəbər tutunca bunu araşdırmağa başlar. Bir yanda isə Muraddan olduqca fərqli olan Kamal. O, həyatı sevir, deyir, gülür və Səbinəni sonuna qədər sevir. Murad ilə qəti arası olmayan Kamal keçmişdə buraxdığı səhvlərin cəzasını çəkir. Həyatının tam olduğunu düşünən, atasının onu və anasını tərk etdiyini düşünən Səbinə zamanla ailəsi haqqında gerçəkləri öyrənər və bütün həyatı alt-üst olar. ©Yazar: Eliyeva Yasəmən •Hekayənin bütün haqqları qorunur!

Hər cümləsinə iri bir romanı sığdırmaq istədiyim hekayə ...

- Anam, o menim anamdı. Onu hara aparırsız? Menim anam yatıb. Axı siz bilmirsiz, o yatır sonra oyanır. Aparamayın. O yatıb. Axı size deyirem o yatıb. Üzünü açın, nefes ala bilmeyecek. Ana!!! O menim anamdı. Onu apara bilmezsiz. Dayanın, onu yere qoyun. O oyanacaq! Xala, burax meni, ne olar. Qoy qaçım, anamı qucaqlayım, qoy onu aparmasınlar, axı o menim anamdı...

Içlərindən biri 10a qədər saymağımı istədi. 1, 2, 3 ...

(Hekayədə bir əhvalatdan bəhs edilir və bölümlərin bir-biriylə əlaqəsi var) ... bir gün nə vaxtsa , haradasa tənha bir yerdə addımladığınız cığırın iki yerə haçalandığını görsəniz və sağa ya da sola dönmə mövzusunda tərəddüdə qapılsanız bu hekayəni xatırlayın... və sizə kiçik bir məsləhət... Əsla sola dönməyin !