'Benim en büyük uyuşturucum senmişsin. Beyaz değilmiş rengi maviymiş.' dedi yorgun sesiyle. İçimden bir şeyleri koparıyordu. Her sözüyle, tek bir gülümsemesiyle. Gözyaşlarım dinmiyordu. Engel olamıyorum. Beceremiyorum! Elimden gelen tek şey ona deli gibi aşık olduğumu söylemekti. Benim kaderim hastane köşelerine yazıl...
Aşk için ölmek Rüzgar'a yakışırdı. Yeter ki Öykü yaşasın. Öykü daima yaşasın.Öykü o deniz mavisi gözlere bakan son kız olsun...
Hevesle bakılıp umutla bırakılan işlerin, ardı arkası kesilmeyen yarınların, fani dünyasında koştur koştur yaşıyordu. Tekti kalabalığın içinde. Binlerce ses vardı kulaklarında yalnız aradığı tek bir gülüş.