Hayal kırgınlığı, çocukluğumun yokoluşu ve sahne' İnstagram: @umutisgod

Karanlık düşündüğünüz kadar masum değil .

toprak ,sevdiklerimizi aldığı için mi böyle güzel kokar

Bu dünyada nasıl anne ve babamızı,aşık olacağımız kişiyi seçemediğimiz gibi dış görünüşümüzü de seçemeyiz. Bazıları kilolu olur,bazıları zayıf,bazıları çirkin olur,bazıları güzel/yakışıklı.Hepsi birbirinden farklıdır,Tek bir ortak noktaları vardır; Hiçbirinin başkasının kusurlarıyla dalga geçmeye hakkı yoktur.Herksin bir kusuru vardır ama kimse kendisiyle dalga geçilmesini hak etmez.Tıpkı Melis gibi. Melis de istemezdi kilolu olmayı,sivilceli olmayı,gözlük kullanmayı.Diğer insanlardan ne farkı vardı ki onun.Evet kiloluydu,evet çirkindi,evet sivilceliydi ,evet gözlüklüydü ama o da tıpkı diğerleri gibi bir insandı .Her insan gibi onunda sevdiği, aşık olduğu birisi olamaz mıydı? Olabilirdi, oldu da zaten ama aşık olduğu kişi kendisiyle dalga geçen, gurunu kıran, aşağılayan insanlardan sadece biriydi. Yine kendisiyle dalga geçilen bir okul gününde arkadaşının sayesinde hayatı bir anda değişiverdi. Değişti değişmesiyle ama sevdiği erkekten intikam almak uğruna adadığı hayatında başına gelmeyen kalmadı. ***Başkalarının kusurlarıyla dalga geçenler,kendi kusurlarını gizlemek isteyenlerdir.***

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Yaz tatilinin ilk saatlerinde Ava bir parti düzenler ve daha önce okulda hiç görmediği çok yakışıklı bir çocuk ile kesişmeye başlar . Daha sonra hiç sevmediği bir kızı o çocukla konuşurken görür ve yanlarına gider . Tatile çıktığı yerde ise bu çocukla karsılaşırlar . Bu tesadüf mü yoksa işaret mi ? İşte buna Ava ve gizemli çocuğumuz karar verecek .

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

İlk Kitabim Kötüyse Affedin :/ Tum bolumlere vote atarsaniz sevinirim...