'Güçlünün daha güçlü olduğu, fakirin daha fakir olduğu çağdan sesleniyorum. Hoşunuza gitmedi mi? O zaman televizyonu açın. Bakın, orada her şey günlük güneşlik.' 80 kuşağından sıradan bir genç... Öykü Tan... Üniversiteden sonra ışıltılı bir yaşam hayal ederken; özel iş yerlerinden kapı dışarı edilmek, her atama döneminde boşu boşuna beklemek gibi rutin bir hayatı vardır. Evrene verdiği mesajlar bir sabah geri döner ve tüm hayatı değişir. Yetişkin kafasında lise sıralarına dönmüş bir ergen olarak farklı bir paralel evrende yeni nesile adapte olmaya çalışır. 'Biliyor musunuz, o günlere geri dönmek isterdim. Toplumsal ayrışmanın bu boyutlarda olmadığı döneme... Canlı bombaların, savaşların, karışıklıkların bu kadar yaygın olmadığı döneme... Tecavüzün bu kadar meşrulaşmadığı döneme... Ve kesinlikle müziğin daha iyi olduğu döneme!' Ruhumu satsam geçinebilir miydim acaba?

Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.