EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Aynı gökyüzünün altına farklı insanlar olarak geri dönmüşlerdi. Onların hikayeleri, sona ermiş ve bu yedi insan yavaşça sadece birbirlerinin sırlarını bilen yabancılara dönüşmüşlerdi. Artık hiç bir şey eskisi gibi değildi. Zaten eskiyi bekleyen kimse de kalmamıştı artık.

Londra'nın gri gökyüzü, yüzleri fazla tanınan beş genci saklamaya yetmeyebilirdi. Ama onlar, iki genç kızın yanı başındayken, 'sıradan' insanlardan başkası değillerdi. Anormal hayatlarını 'normal' yaşamaya çalışan bu yedili, ün etraflarını sarmış olsun ya da olmasın, bir aradayken zaten hiç bir zaman 'normal' kalma potansiyeline sahip olmadıklarını daha ilk günden anlamışlardı... 5'inin işi "dünyanın en büyük boyband'i" olmak olan 7 birbirinden farklı gencin kopması imkansız bağları, dostlukları, aşkları ve kaosları... Gökyüzü griyken, yaşayacakları pek çok şey vardı.