Jeon Jungkook kimselere yenilmiyordu. Park Jimin ise küçük bir istisnaydı. *** 24.4.18 16.9.18

bilinmeyen: hey sadece söylemek istedim ki çok güzelsin ve bu canımı acıtıyor çok keşke seni adımı unutana kadar öpebilseydim veya kolların arasında kaybolarak sana sımsıkı sarılabilseydim tercihen dudakların dudaklarımdayken bilmiyorum, güzel olurdu iyi geceler

❥ jikook Jungkook derin bakışlara, artık ıslanamayacak kadar yorgun gözlerle bakarken ''Ben senden vazgeçtiğimi hiç söylemedim ki.'' dedi burukça. ''Ben senden vazgeçemem ki.'' ''Benim yüzümden canın yakılsa da mı vazgeçmezsin?'' Jimin masumca sormuştu. Öyle masumdu ki sesi, Jungkook'un göğsü titredi. Öpmeye doyamadığı bal dudaklar ne acı sözler fısıldıyordu ona, ne yakıcıydı o güzel gözlerdeki acı bakışlar... ''Senin tarafından canım yakıldıktan sonra bile vazgeçmedim.'' Jungkook Jimin'e bakarken anlasın istedi, içindeki yangının onu da yaktığını, dudaklarının sızladığını anlasın istedi. Kollarının uyuştuğunu, ona uzak kalmanın onu da nasıl yorduğunu görsün istedi. ''Sahiden benimle ölümü mü seçiyorsun?'' ''Hala anlamadın mı?'' Jungkook bir tek bunu sordu. Cidden, hala anlamamış mıydı? *duende (İspanyolca): Bir sanat çalışmasının bir insanı derinden etkileyen gizemli gücü

Sabah okula geç kalmalar, çamaşırhane randevuları, yağmurlu bir gecede, sıcak bir arabada, yumuşak bir müzik eşliğinde yapılan konuşmalar, yıldızlı bir gecenin altında dilenen dilekler ve daha fazlasını vaat ettiğine inanılan bir ilişkinin en yakın arkadaşlığa dönüşüşü. Jimin'in kafası karışıktı ve Jungkook ondan gelen itirafı beklemiyordu.