Yer; Almanya Tarih; 12.02.2020 "Düşünme bunları Misi, düşünme bunları Misi, düşünme..." Dudaklarımdan dökülen telkin, ne bedenimi ne de ruhumu sakinleştirebilmişti. Bu ölümü bu kadar uzatmanın anlamı yoktu. Gökyüzüne bir adım atıp, cesedimin uçmasına izin verecektim. Uçacaktım; yaralı kanatlarım, durmadan akan gözyaşlarım ile birlikte... Uçmak en büyük hayalimken bu hayalimin ölümüme birkaç saniye kala gerçekleşecek olması üzüyordu beni...Gözyaşlarım bu kezde hayalimin bana ölümü getiriyor olmasına akarken, hıçkırıklarım arasından derin bir nefes almıştım. Uzatmanın anlamı yoktu, bakışlarım gökyüzünde iken sağ ayağımı boşluğa atmış, bir kuş misali cesedimin gökyüzünde hareket etmesine izin vermiştim. Bir hayalim gerçekleşirken, milyonlarca hayalim ölüyordu, ben ölüyordum.

Kainatı içime almış, kefenini giymiş ormanda bir o yana bir bu yana koşup duruyordum. Nefes nefese kalan bedenime oksijen fazla gelmişti. Dudaklarım hiç kapanmadan derin derin nefesler alıyor, karşımdaki ölü bedene bakıyordum. Bedenime fazla gelen oksijeni ona vermek için neler yapmazdım... Kainatın beyaz kefenini kırmızıya boyayan adamın kalbinden oluk oluk dökülen kan damlaları başımı döndürüyordu. Neler oluyordu? Az önce burada neler olmuştu? Daha fazla koşmaya dayanamayan dizlerim bedenimi de yanına alıp düşerken dudaklarımdan ufak fakat dehşetli bir çığlık kaçmıştı. "Kimsin sen?" Ben daha kendimi bulamamış aciz bir insanken neden bana kendini aratıyorsun? Bu koca mesken de seni nasıl bulacağım? Sen bana ve ruhuma fazlasın. "Bunu bana neden yapıyorsun?" Titrek dudaklarımdan kaçan cümleyle beraber başımı ölü bir cesedin soğukluğunu anımsatan kar tanelerinin üzerine bırakmış, kar tanelerinin gözümden damlayan yaşlarla beraber erimesine izin vermiştim. Bu ölüm son değildi biliyordum.

story #1 in the 'for the flawed' series. tw | eating disorder she just wanted to be skinny for him; she wanted to be the kind of girlfriend he'd be proud to have, even if he couldn't see her. he just wanted to see her, to be able to tell her she was beautiful and she'd know he was telling the truth, he wanted her to be happy. they wanted to be perfect for each other. and with that, they destroyed themselves. (some quotes aren't mine, lowercase intended for stylistic purposes.) © 2014 flawed- [Watty Awards 2014]

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."