Tehlikeli bir mafyanın evinde hizmetçisin ve bilmemen gereken bir sırrı öğrendin.... Ya yaşamak için tehlikeli mafyanın teklifini kabul edeceksin ya da kabul etmeyip öleceksin. Sude Deniz Kumsal annesinin tedavisi için mafyanın evinde hizmetçi olarak işe başladı ama patronunun mafya olduğunu bilmiyordu. Sude Deniz Kumsal & Ömer Renat Barçın. °•° "Anlamadım?" Dedim gözlerine bakmaya devam ederken. Tanrım! Pozisyonumuz hiç hoş değildi! "Sadece benim ol, benimle yat, hayatında ve hayatımda ol." Kısaca fahişem ol diyor... "B-benden fahişeniz mi olmamı istiyorsunuz!" Sinirle konuşarak onu göğsünden itmeye çalıştım ama nafileydi. "Hayır. Senden benim kadınım olmanı, bana ait olmanı istiyorum" yutkunarak gözlerine bakmaya devam etdim. "Bu olmaz" gözlerimi ondan kaçırarak yaralı adama baktım. Sanırım artık ölmüştü. Ölmüş olma ihtimaline tüylerim diken diken olmuştu. "Niye? Bakire misin?" Duyduğum kelimeler ile gözlerim kocaman açıldı. Gözlerimi kaçırarak hızlı bir şekilde "H-hayır" dedim. Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

Babasının iflas etmesi sonucu Elde kalan Çiftliği kurtarmak için Mardin'de yaşamaya karar veren Azra'nın, Babasının düşmanı olarak bilinen Yusuf AteşDağlı ile zorlu mücadelesine birde Aşk eklenirse ne olur ? ******* " Bende Demircioğullarının soyadını taşıyorsam.. Bu toprakları sana yedirmem Yusuf AteşDağlı!" dedim. Sinirden burnumdan soluyordum. Kendinden emin duruşu ile gülümsemesi yüzüne yayıldı. attığı adımına karşılık başımı dik tuttarak karşılık verdiğimde, Tek kaşı havalandı.. " Geldiğin gibi gideceksin!" dedi. ♡♡

•Ana karakter Ahlâ ve Mahir'den sonra yan karakterlerin hikayesine geçiliyor. Bunu sevmeyenler başlamasın lütfen ❤️ Zeynep, "Çok şükür bu aralar iyi şeyler oluyor, Abim bugün çıktı hapisten."dediğinde Ahlâ bozguna uğramıştı. Mahir abi hapishaneden çıkıyordu. Bitmek bilmeyen bu dava peşinden daha kaç insanı götürecekti bilmiyordu ama Mahir abinin hapisten çıkmasıyla olayların daha da büyüyeceğine emindi. Not: Hikayede yetişikin unsurlara yer verilecektir!

Gül nasıl tomurcuk halinden sıyrılıp güzelce açardı genç kadında öyleydi. Sevdikçe, gördükçe, alıştıkça açardı kendini.

Gül sessiz açar... ve bazı sırlar kanla sulanır. "7 Beyaz Gül", çetelerin gölgesinde büyüyen bir aşkın, ihanete bulanmış bir geçmişin ve geri dönüşü olmayan bir yolculuğun hikayesidir. Her bir beyaz gül, masumiyetten koparılan bir parçayı simgeler. Ve bu hikâyede; aşk, bazen en büyük ihanettir. Bazı güller solmadan ölür... "Yedi cennet gibidir gözlerin, Öğlesine derin Yedi beyaz gül gibidir tenin Öğlesine serin.." ❗️❗️UYARI❗️❗️ Bu kitap; +18 içerik barındırmaktadır. Cinsellik, şiddet, travmatik unsurlar ve uygunsuz davranışlar içerebilir. Lütfen 18 yaşından küçükler okumasınlar. 📌Not: Kitap içerisindeki yazım hataları olabilir. Kitap tamamlandıktan sonra düzenlenecektir. Anlayışınız için teşekkürler. Okurken destek olan herkese şimdiden teşekkür ederim. Bu bir yazarın kalbine umut olur. 💖🍀

"Yapma!" dedim cılız sesimle. "Bunu bana yapma!" Neden görmüyordu verdiği zararları? "Elif..." dedi adlandıramadığım bir tonla. Bu tonla tüylerim diken diken oldu, nefesim boğazımda asılı kaldı. "İstiyorum seni." Gözlerim korkuyla açıldı. "Ne zaman anlayacaksın!" dedi kararmış gözleriyle. "İstiyorum!" "Sen oyun oynuyorsun? Nasıl buna inanmamı bekliyorsun? Sen değil miydin benden etkilenmeyen, etkilenmeyecek olan!" "Onu unut!" Kafamı kabullenmediğimi belli edercesine salladım. "Unutmuyorum! Bana söylediğin hiçbir şeyi unutmuyorum, Emir... Her söylediğin söz aklımda." Aklımdaydı. Unutmayacaktım. Canımı yakmıştı. Bunun bedelini ödeyecekti. Bir anda bir insan değişemezdi. "Hatta var ya... Sana acıyorum..." dedim alayla karışık. "Fahişe dediğin bir kızla evlisin!" *** Aşk hiç bu kadar karanlıkta boğulmamıştı. Aşk hiç bu kadar nefretle harmanlanmamıştı. Saflık hiç bu kadar karanlıkta doğmamıştı...

Suçunun ne olduğunu bilmeyen bir hemşire ve hayatı ona zindan eden bir adam....

Babasının onu Mardin'in Sizer aşiretinden Aram Ağa'nın ellerine vermesi ile başlayan hikayesi onun kabusu olur ama beklenmedik seyler yaşar...

mecburdum İki hecelik bir kelime, aşkı kül etmeye yeter miydi? Oysa ki bu kelime, Ateş'i derbeder etmeye yetiyordu. Sinirden, iki eliyle ardı ardına vurdu başına adam. Bir şarkının en güzel noktası diye adlandırdığı ses, şimdi ölüm fermanıydı. "Sus lan, sus!" Genç adamın yanan yüreğinin feryadıydı bu. Bir adım yaklaşmak istese de kadın, adam bir adım geriledi, usulca başını iki yana salladı, işaret parmağını kadına uyarır gibi sallayıp dedi ki: "Başkasının yüz tutmuş ellerinle sakın dokunma bana, seni buna pişman ederim." Sırat köprüsünden çoktan dönüşmüştü bu aşk; ölmüştü, ama toprağa hasretti...

" O kapıdan çıktığın anda. Hayatındaki her canlıyı. Tek... Tek... Öldürürüm!"