Ben kim miydim? Ben gelip geçtiğim, adımımı değdirip kendimi kazıdığım bu topraklarda bahtsız bir bedeviden fazlası değilim. Yaptığım tek hatanın, doğmak, olduğu karanlık dünyamda, yaşamak için acınası bir halde umut arayanım. Ben, insanların bakıp da göremediğiyim. Zamanın açıp da silemediği yaralarım. Ben, içi kan ağlarken gülümseyen çehreyle herkesi kandıran bir yalancıyım. Ben Zerya'yım, kanla başlamış başlangıcın, kanlı bitecek sonuyum. ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 1 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

*Tüm hakları yastığımın altında saklıdır. Geçmişin yaktığı tüm yürekler, acımasız bir gelecekle birleştiğinde yanan her defasında şimdiki zaman olur. Yaşananlar öylesine koca bir ateşe düşer ki, onu dindirmeye hiçbir suyun gücü asla yetmez. Yakılan geçmiş gibi gözükse de acıyı her defasında şu anı yaşayanlar bilir, bildikleri her saniye geleceklerinde yaşamaya devam ederler. Çünkü geçmişi yakarlar, şimdiki zaman yanar, gelecek kül olur. Geçmiş diyarların efsaneleri çoktur, Güzel ve Çirkin'in kazındığı her ovada atasına minnet eylemeyen taş yoktur. Ve o Güzel günün birinde bir şey öğrenirse, Çirkin'e şöyle der: "Bugün ne öğrendim biliyor musun? Hani insanlar bize taş atıyor ya, biz o taşa karşılık gülümsersek taşı atmaya devam etseler bile bunu isteyerek yapmazlar." Çirkin'in anladığını varsayarsak şöyle bir karşılık vermede üstüne yoktur: "Gülümsemeni kıskanırlar, taşı daha çok isteyerek atarlarsa?" Güzel olan son cümlesinde Çirkin'in anlamayacağı şeyler söyler: "İnsanların niyetlerini anlayamam ki! Ama gözler anlatır, eğer kıskanıyorsa ben de attığı taşın bir defa altında kalırım ve yenildiğimi düşündüğü an beni tanımak ister. Tanırsa belki sever, severse haksızlık ettiğini düşünür ve sonunda kazanan yine sevgi olur. Çünkü insanlar kendinden daha yüksek becerilere sahip insanları sevmezler." Çirkin'in anlamadığı bu cümle, kitap olur, çözmek isteyen varsa, hikayemin içindeki en küçük ayrıntıda saklı. Bu benim hikayem, güzelin, çirkinin, iyinin, kötünün, herkesin.

AYNI HATAYI İKİ KEZ YAPAMAZSINIZ. İKİNCİ KEZ YAPTIĞINIZ HATA DEĞİL , TERCİHTİR. BİR KADIN ELİNDE OLMADAN EVLENEBİLİR Mİ ONU HİÇ SEVMEYEN BİR ADAMLA ? Cemre evlenmek zorundaydı ; yanmış bir ormana dönen hayatı ve doğacak bebeği için bu adama katlanacaktı... İLGİLENDİĞİNİZ İÇİN TEŞEKKÜRLER... HADİ BAŞLAYALIM. :) :) ♥♥♥ #TAMAMLANDI Kapak Tasarımı Bana aittir ?❤

eserin tüm hakları @duman2014 'e aittir. BARAN VE ADA'NIN HİKAYESİ YENİDEN YAZILIYOR :) BURADA OLAN PARMAK KALDIRSIN AŞK İÇİN NE KADAR İLERİ GİDERSİN? "Öyle mi benim küçük karıcım demek kendini öldürmeyeceksin" Sesi duymamla kapıya dönmem bir oldu. Gelen Baran'dı, beni bu kadar kısa sürede bulmasını ummuyordum. Yüzünde her zamanki sert,soğuk ne düşündüğü belli olmayan ifadesi vardı. "Ne oldu dilini mi yuttun? Seni bulamayacağımı mı sandın ha?Beni bırakabileceğini mi sandın?Söylesene bana. Sen cehenneme gitsen peşinden gelirim,seni benden kimse alamaz,sen bile" söylediği her söz aslında bir tehditti. Son sözleri duymamla vücudum iyice gerilmişti " Artık yeter ,bırak peşimi, senin yalanlarından,bana yaşattıklarından ,başıma gelenlerden bıktım usandım artık." Sessizce yanıma yaklaştı yanağımı okşadı,dokunuşu tüy gibiydi,incitmekten korkar gibi " iki haftada ne kadar zayıflamışsın,ufacık kalmışsın sevgilim" Yavaşça dudaklarını boynumda yüzümde ve dudaklarımda gezdirmeye başladı.Dokunuşunu,öpüşünü özlemiştim beni sevmesini o beni öptükçe bütün yaşadıklarım aklıma geldi ve birden onu ittim "sen bir yalancısın senden de yalanlarından da bıktım"

Herkes sevilmek, herkes âşık olmak ister. Peki, aşkı bulacağına inanır mı herkes? Kahramanlarından çok aşk hikâyelerini sevmez miyiz hep? Hayatta bazı şeyler çok değerlidir. Karşınızdaki insanın sizin içinizi görebilmesi... Kalbinizi dinleyebilmesi gibi... Ama ben hayatta en çok mucizemize değer verdim. Mucize... Gerçekten buna inanır mısınız? Mesela bir kış günü gökyüzünden bir topak kar yağarken aslında içinde bir mucize taşıdığına? Ya da tamamen zıt olan iki insanın mucizevi bir şekilde bir araya gelmelerine? Ben inanıyorum. Ben gerçekten mucize diye bir şey olduğuna inanıyorum. Çünkü benim hayatım akıl almaz bir mucizeyle başladı. Umutlarımı, hayallerimi, geleceğimi bir kenara itip o mucizenin peşinden gittim. Bu akıl almaz bir şey! Hatta çılgınlık! Çünkü ben Mehir Özdemir, hayatta öncelikleri olan bir kızdım ve asla bir mucizenin peşinden gitmezdim. Sanırım kendim hakkında birkaç şey söylemeliyim. Herkes gibi sevilmek istemedim, âşık olmakta. Aşkı bulacağıma kesinlikle inanmadım. Aşk hikâyelerinin kahramanlarını da hiçbir zaman sevmedim. Şimdi de bir şey itiraf edeyim, hem çok sevdim hem de çok sevildim. Hatta hayatımda öyle bir şey oldu ki biz konuşmadan kalbimizin sesine âşık olduk. Evet, birbirinden zıt o iki insanı bir araya getiren mucizemiz Berdeldi. "Berdel bizim mucizemiz Mehir. Ve sen bu mucizeyle gelen bir hediyesin." Not: Kitap olacağı için tamamen düzenlemededir.

'Sen güçlü bir kızsın, degil mi?' Dedi eli boğazımın tamamını kavrarken. 'Senin gücün yanında, benim ki bir hiç.' Dedim kısık bir sesle. Boğazımı kavrayan elini gevşetmesi için, elimi koluna koyup sıktım. Bakışlarını kolunu sıktığım elime kaydırdı ve hafif sırıttı; 'Senin ellerin küçük ve kırılgan, tıpkı bedenin gibi. Ama kalbin, öyle değil.' Dedi Gözlerini bile kırpmadan doğrudan gözlerime bakıyordu; 'Benim ellerim büyük ve güçlü, tıpkı bedenim gibi. Ama kalbim değil.' Dedi Yüzünü, yüzüme santimler kala durdurdu. Nefesi yüzüme doğru akıyordu, ve içime karışıyordu adeta. 'Belki benim bu gücüm, senin kalbini kırmaya'da yeter.' Bu bir " Kurtuluş" Hikâyesi değil. Bu bir " Hapsoluş" hikâyesi

Mizah #2 Umut #12 Kadın #7 Bebek #1 Patron #1 "Bir porsiyon koca lütfen!" *** Tamam, bu sadece fragmandı. Şimdi gerçek kısma geçiyoruz. Yaklaşık bir ay önce sekiz aylık evliliğimizi bitirecek noktaya geldik. O sekiz ay öyle güzel geçmişti ki! Koca ve sıcak bir eve ayrıca eşe sahiptim. Birbirimize olan aşkımız ve sevgimiz her halükârda belli oluyordu. Evliliğimiz büyük bir saygı çerçevesinde ilerliyordu. Taa ki ben doktora gidene kadar. Ben cidden sorumsuz bir kadındım. O ise beni tamamlıyordu. Biz çok yakışıyorduk. Sonra çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim. Aslında olay tam olarak öyle gelişmedi. "Liya Hanım. Bir yıl içinde hamile kalmazsanız bir daha çocuğunuz olmayabilir." Bu cümleyi ilk duyduğumda gerçekten yıkılmışım. Kendimi evli bir kadın olarak hep eksik hissettim. Ve sonra döndüm ve düşündüm. Neden üzüldüm ki? Benim bir kocam var! Durumu anlatırsam elbette yanımda olacaktır. Allah işte. İnsana tükürdüğünü yalatmadan öldürmüyor. Benim kıçı kırık kocamın ilk işi ne oldu biliyor musunuz?! Beni boşamak *** Almanya 'da geçen keyifli bir aşk hikayesi. Tek gecelik bir ilişkiden meydana gelen minik bir umut. *** Not: Kitapta Almanca yazılan yerlerde hata olabilir. Kapak Tasarımı @mavipofudukbulut

Tek bir gece, sadece bir gecede tüm hayatınızın değiştiği oldu mu? Ya da tüm hayallerinizin yıkılıp mutsuzluğa sürüklendiğiniz? Sabah olduğunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğiniz oldu mu? O'nun oldu. Zeynep Hanoğlu. Farklı duygular hissettiğini düşündüğü kuzeni Baran'ın, ŞADOĞLU aşiretinin ağası Ahmet ŞADOĞLU'NUN kızı Berfin'i kaçırması ile hayatı tepetaklak olmuş ve kendini bir düğün hazırlığı içinde bulmuştu. Hem de üç gün içinde olacak bir düğün. *** Hayatı plan ile yaşayan bir ağanın tüm planlarını bozan olay, kız kardeşinin kaçması ve mecbur bırakıldığı evlilik. İçinde ki öfkeyi boşaltacak yer arıyorken tüm öfkesini yanlış kişiye boşaltma kararı almıştı Mirza Ağa. Lâkin zamanın neler getireceği belli değildi.. Yayınlanma tarihi: 07.01.2017 Bitiş tarihi: 07.01.2018 21.02.2018 tarihinde genel kurgu da #7

Her insanın hayalleri,umutları vardır.Ve bu hayalleri gerçekleştirecek bir şehir... Peki ya bu hayallerin yanına psikopat bir aşk da eklenirse ne yapardınız?

Abim kollarını benden çekip yüzümü göğsünden kaldırarak buğulu gözlerime baktı. "Niye ağlıyorsun?" "Geldin! Yanıma geldin! Mutluluktan ağlıyorum." Tekrar saçlarımı okşarken Emir de yanıma gelip gözlerime baktı. Bakışlarım birkaç saniyeliğine Emire kayarken gözlerindeki öfke çukurunu görünce bakışlarımı hızla ondan çekip abime döndüm. "Tabi ki geldim kardeşim. Özür dilerim. Geç oldu! Daha önce gelmeliydim ama gelemedim." "Geldin ya! Önemli değil." Önemliydi... Hem de çok önemliydi. Nasıl, idam masasındaki birinin imdadına boynuna yağlı urgan geçirilip altındaki tabure çekildikten sonra yetişilemezse ya da yetişirse de o öldüğü için bir önemi kalmamış olursa bizimki de öyleydi ama Emir ve ablalarının yanında abimle tartışmayacaktım. Abimin gözleri yüzümden karnıma kayarken utanmıştım. Utandığım tabiki de bebeğim değildi. Benimle ilgili aklında oluşabilecek düşüncelerdi. Saklayamayacak kadar büyüktü ama yine de üzerimdeki ince hırkayı karnıma saracakken elini karnıma koyup gözlerime baktı. "Geç kalmışım ama zararın neresinden dönersek kârdır. Bundan sonra hep birlikte olacağız. Yepyeni bir hayatımız olacak. Seni götüreceğim buradan." Abimin bu sözleri Emirdeki son sakinlik kırıntılarını götürürken abimin karnımın üzerinde duran elini çekip beni kolumdan tutarak abimden uzaklaştırırken bağırmaya başladı. "Sen kimi götürüyorsun? Seren benim karım ve karımı hiçbir yere götüremezsin!" Karım kelimesinin üzerine basa basa söylerken abim de yüzüne yerleştirdiği sahte gülümsemeyle Emire cevap verdi. "Karın! Zorla evliliğe sürüklediğin karın! ' Abi beni almaya gel' diye senden kurtulmak için beni çağıran karın! Ne kadar ironik değil mi?" *** Yayınlanma tarihi → «19.02.2016»← ♡