Ito ang Kwento ni Lee at ang Classmate niyang Siga. Ito ang pinaka unang kwento ginawa ko noong 2013 pa.Hindi ako ganoon kabihasa noong isinulat ko ito, kulang din ako sa ideya noong mga panahon na iyon. Itong kwento na ito ang nag papa alala sa akin kung saan ako nag simula. :) Enjoy reading.. ;) :)

"Umupo ako sa ilalim ng isang puno at doon ay napansin kong kakasibol pa lamang ng mga bagong dahon sa kanyang lumang sanga. Napangiti ako sa aking nakita dahil ngayon ko lamang napag tanto na ang lahat ng mga bagay sa mundo ay may kaniya- kaniyang paraan upang buuin ang kanyang sarili. Katulad ng punong ito, sa kabila ng kantandaan ay nagagawa pa rin niyang ayusin ang kanyang sirang sanga at palitan ito ng mas matibay pa. Iyan marahil ang sinasabing kulay ng tag sibol. Habang may buhay ay may pag asa. Kaya't matutong makipaglaban kahit ang kapalit pa nito ay isang daang beses na pagkakadapa." -ALDRIN JIMENEZ

"Hindi ako galit sa iyo dahil hindi mo sinuklian ang pagmamahal ko. Nagagalit lamang ako sa sarili ko dahil MAS LALO PA AKONG NAHUHULOG sa iyo sa mga pagkakataon na gusto na kitang bitawan."