Akşam yemeğimizi de yedikten sonra asansöre bindik.Ama benim asansör korkum vardı.Heralde Ege'nin yanında ben yürüyerek çıksam iyi olacak diyemezdim bu yüzden ben de bindim.Tam kata varacakken asansör durdu.Çok korktum.Kapıda açılmıyordu.Ege resepsiyonu aradı ama kimse açmadı.Ben artık ağlıyordum.Ege beni eğlendirecek şeyler yaptığı için biraz olsa da gülüyordum.O sırada dilimden o cümleler kaçtı."Senden...şey...çok hoşlanıyorum.Beni bırakma lütfen."dedim.Bana sırıtarak bakıyordu.Birden ciddileşti.Ve bu sözlerle beni tekrar büyüledi."Seni asla bırakmıyacağım benim tatlı küçük kartanem."

Kapak için @iremcikmik ' e teşekkür ederim.

hergün yeni bilgi