Bir fincan kahveye,saklanmış sohbet, Gel beraber içelim,diller konuşsun. Nefreti yok ettik,sevgi müebbet, Diller yorulursa,kalpler konuşsun. Kahve kokulu yârim.Büyüsüne kapıldığım bir aşk ile geldim sana.Aç kapılarına bana.Kaçma benden..

Hikaye bir 'an' meselesidir. Bir an geliverir ki yüreğiniz dolar, kaleminizden kağıda akar ve duygular bir iki karakterde, belki bir odada ya da arabada veya bir sahnenin kulisinde can buluverir. Olağanca kuvveti ile doldurur satırları. Beliriverdiği gibi de yok olur. Ama etkisi... O etkisi bazen sizi saatler, hatta günlerce kolları arasında tutar. Hikayenin gücü budur. Kalbinize atılan minik bir oktur o. Saniyenin onda birinde saplanır, belki de daha az bir sürede. Ancak onu çıkaracak cesareti bulmanız, çıkarmanız, yarayı sarmanız vakit alır. O yaranın iyileşmesi ise daha çok vakit. Hikaye sihirlidir. O sihri yaratan ise hayal gücünü halka açan yazardır. Aklından geçen ve yüreğini dolduranları diğerleri ile paylaşma cesaretini gösterendir.

Korkunun derinliklerine inen ve tüylerinizi ürperten hikayelere hoşgeldiniz! Korkuyu iliklerinize kadar hissetmeye hazır olun. © Tüm hakları saklıdır Kapak tasarımı: @wildeath

Aslında ilk bölümleri sıkıcı olabilir ama hikayenin anafikri sonra sonra kendini belli edecek şimdi sizlere hikayemden bir kesit... İnşallah beğenirsiniz. Daha 18 yaşındayım. Hayattan bezmiş bir haldeyim Yemekhanede kuyruktayız.Gözlerim yine onu arıyor.Merak etmeye başladım. Acaba nerdeydi ? Yemeğe gelmeyecek miydi ? Neden ?Daha bir sürü soru baloncukları. Balonları patlatma buluşmak cabaları içinde kıvranırken birde baktım ki geliyor. Offffff ama ya yeter yine yanında Hazal nedir bu kızdan ćektiğim... Furkan hocanın peşinden ayrılmıyor. İşte böyle insallah kafanızda birşeyler canlanmıştırve beğenmişsinizdir.. Kendinize iyi bakın 1bölümde üzere..

Anya ve çalıştığı grup hiç bilmedikleri görmedikleri bir yerde göreve atılırlar fakat gittikleri yer hakkında hiç bir şey bilmezken Anya sürekli merakına yenik düşüp başına işler açar. Görevleri insanları öldürüp pek çok ışte parmağı bulunan çeteyi bulup yakalamaktır fakat işler çok farklı boyutlara taşınacaktır. >>>>Kitapta bazı şiddet, işkence gibi yer alan bölümler var eğer rahatsız olacak olan varsa lütfen okumasın:)

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

Bir kız.. Sadece babasının yapmış olduğu hata yüzünden hayatı ellerinden kaymış olan bir kız.. Ve ona bu hayatı tekrar kazandırmak isteyen Adam..

"Ben öbürleri gibi değilim," dedi Joce ona doğru tehditkar adamlarla yaklaşırken, Jane titriyordu ama bu soğuktan değildi, çocuk ürkütücü görünüyordu sadece. "Sorgusuz sualsiz hiç tanımadığım birine yardım etmem." "O zaman etme," dedi Jane ifadesiz bir sesle. Çocuk, kızın sesini ikinci defa duyduğunda tepkisiz kalmıştı. Joce, birden kızın havlusunu çektiğinde Jane engel olamadı ve ıslak elbisesiyle kaldı. Elbisesi vücuduna yapışmıştı, ince beyaz kumaşından dolayı teni bile görünüyor olabilirdi. "Kimse burada böyle bir elbise giymez. Çok pahalı olduğu her halinden belli," sonra gözlerini kıstı, "sen nereden geldin?" "Cennetten," dedi Jane çocukla dalga geçercesine, "ben bir meleğim." Ama dalga geçme fikri iyi bir fikir olmayabilirdi. Joce kızmış gibi kızın dirseğinden tuttu ve kendine çekti. "O zaman kanatların nerede küçük melek?" Jane, her an korkudan bayılabilirmiş gibi hissediyordu. Karşısındaki çocuğun ölümcül bir güzelliği vardı. Kızarken, sinirlenirken bile tapılasıydı. "Düşerken kırıldılar," dedi Jane titrek bir sesle.