Biz, bu sokakların çocuklarıyız. Acılarımız da bu duvarlardır, sevinçlerimizde... Kimsesiz dediler bize, yine teselliyi kırık kaldırımlarda bulduk. Bizler o şiddetli kasırgaları, haykırışları gizlemek için kullananlarız. Yanından geçen bir yabancıyız belki senin kayıp benliğinizizdir bizler. Biz yokoluş yolundan dönmek için çırpınan bedenleriz. Bir sağa bir sola sürüklenenlerden... Hepimizin emeli aynı: Doğru yola geri dönebilmek. Artık bu oyun bir savaşa dönüştüve ben Hale ve yemin olsun ki bu savaştan kimsenin sağ çıkmasına izin vermeyeceğim.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."