Lise yıllarında yapmadıkları haylazlıkları ve serserilikleri kalmayan, birbirlerine bağlı üç arkadaş herkes gibi hayatlarına üniversite macerası ile devam etmektedirler. Hayatlarının en dinç ve en iyi zamanlarının eğlenerek ve her zaman ki gibi haylazlık yaparak geçirmektedirler. Başlarına geleceklerden habersiz sadece anın tadını çıkarmak için ellerinden geleni yaparlar ve sorumluklardan arkasına bakmadan kaçarlar. İşlerinin birbirlerine düştüğünü anladıkları anda bir araya gelerek hayatta kalma çabasına girerler. Her yeri işgal eden dönüşmüş vücutlardan kaçmak, geceyi geçirecek sığınak ve erzak aramak onların rutin işleri arasına girmesi çok uzun sürmeyecekti. Ülkeler arası setler çekilmiş, Şehirler günlerce bombalanmış ve virüs için tedbirlen alınmış olsa da engellenememişti. Doğru kararlar bile riskli olduğu bu yaşam mücadelesinde üç liseli arkadaş da kendilerine pay biçerler. "Onlar son kalanlardı, onlar kurtulanlardı.." Yazar : Emin Can SELLİ & Enes SATAR

Bir adam, geçmişi kan ve intikamla dolu. Bir kadın, mutlu olmayı istiyecek kadar iyi niyetli. Bir aşk, sert , tutkulu... Bir hata insana neler yaptırır? Yada yanlış tercih nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi sevdiği insanla mutlu olmayı peki kaçı gerçekten mutluydu? Biri İnatçı Diğeri Kontrol Manyağı. Biri Enerjik Diğeri Korkutucu. Çalışmak için gittiğiniz evin mafya liderinin evi olduğunu bilseniz oraya gider miydiniz? *** "Yeni hayatına merhaba de kül kedisi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle. Pis sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım. Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Başını boynuma yaklaştırıp etkileyici tonla konuşmaya başladı. "Artık tüm hücrelerinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi?" dedi boğuk çıkan sesiyle. Verdiği her nefes boynuma çarpıp vücüdümda elektirklenmeye neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan buse, aklımı başımdan aldı. Karşımdaki adam inanılmaz ince zekaya sahip ama unuttuğu bir şey var kadın zekası. Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için "Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç hep aynı " dedim. İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek ?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Vücudu gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine. "Bundan sonra hayatında kimse olmayacak" dedi yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. ''Bakarız" dedim alayla kahkaha atarken. ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. NOT: Hikaye kitaplaşana kadar bölümler Wattpad' de kalacak silinmeyecek.

Karnınızdaki bebeği sizden almak isteseler ne yapardınız? Mutsuzluktan ölen bir kadının kızı olsanız, mutluluğa inanır mıydınız? Hüma; evlenme fikrine karşı, ancak anne olma isteğiyle yanıp tutuşan genç bir kadındır. Tek çaresi sperm bankasına başvurarak hamile kalmaktır. Ne var ki aniden ortaya çıkan biyolojik baba bütün planlarını altüst eder. Kartal ve Hüma'nın henüz cenin olan bir bebek uğruna yaşadıklarını bir solukta okuyacaksınız. "Uçmayı birlikte öğrenen kuşlar için gökyüzünün sınırı yoktur." Müptela Yayınları farkıyla raflarda. (İlk 15 bölüm yayında.)

Aşk'tan yakayı kurtarmak için iki yol varmış: Biri uzayıp giden ayrılık; diğeri her an aşk ile kavuşmak. ** -'Sen beni sevemezsin ki' dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.Dizlerimin üzerinde bitmiş bir vaziyette otururken ağzımdan zar zor dökülüvermişti.Karşımda her zaman yıkılmaz duruşunu sergileyen adam şimdi çaresizce durmuş ve beni sevdiğini mi söylüyordu?Üstelik ben bile onu sevdiğimi kabul edemezken onun sevgisini nasıl kabullenirdim? -'Sen beni sevemezsin' dedim tekrardan.'Sevemezsin çünkü benim kalbim yaralı, kabuk tutan yaramı tekrardan kanatamam; sevemezsin beni sevme.' Tek dizi üzerinde benim hizama doğru çöktü.Yüzümü kocaman ellerinin arasına aldı. -'İnsan,yarası yarasına denk geleni sever.Kadın eliyle açılan bir yarayı bir başka kadın eli sarar Eylül, annemin açtığı yarayı sen sar.Beni bu enkazın içinden kurtar Eylül' Güney Haktan ve Eylül Mizgin Hikâyesi.. NOT: HİKAYEM NOTER TARAFINDAN KANUNEN ADIMA ONAYLIDIR. OLASI BİR EMEK HIRSIZLIĞI KARŞISINDA,GEREKLİ TÜM KANUNİ İŞLEMLERE BAŞVURACAĞIM.

* Bir yoktu ve bir vardı o, masalların tersi gibi. Kendi yazdığı masalda, kaynağı öfke olan senfonide dans ediyordu. Gecenin karanlığı altında bir yabancı eşlik etti O'na. Kırmızının şehvetle sunulduğu dans kızıştı. Senfoni çığlıklara, kalpler taşa, Dokunuşlar aleve, kadın küle dönüştü. Orkestrayı susturacak tek şey, kadının ölümüydü. Ve kadın zaten adamın kollarında bir ölüydü. #2 in Aksiyon. 09.02.16 Wattys2015 kazananı.

''Bir taş, nehre düşmeye görsün, pek anlaşılmaz etkisi. Hafiften aralanır, dalgalanır suyun yüzeyi. Ama bir de göle düşsün aynı taş... Etkisi çok daha kalıcı ve sarsıcı olur. O taş var ya o taş, durgun suları savurur. Göz açıp kapayıncaya kadar, ufacık bir taş ne işler açar başa. Nehir alışıktır karmaşaya, deli dolu akışa. Atılan taşı içine alır, benimser, sindirir ve sonra da unutur kolaylıkla. Gel gelelim göl hazır değildir böyle dalgalanmaya. Tek bir taş bile yeter onu altüst etmeye, ta dibinden sarsmaya. Göl, taşla buluştuktan sonra, bir daha eskisi gibi olmaz, olamaz.'' Aşk, göl misali alt üst olmaktan korkmayanlara yakışır. Göl misali alt üst olmaktan korkmayan, aşka inanan herkese...

“Sarmaşık ismi nereden gelir biliyor musun ? “ diye sordu sandalyesine yaslanırken. Mavinin en güzel tonundaki gözlerini üzerime dikmiş bir cevap bekliyordu. Kafamı iki yana salladım. Derin bir nefes alarak “ Sarmaşık ismi.. “ dedi. “ Sarma aşıktan gelirmiş. Sarmaşık, Önce bir ağacın etrafına tutunarak sarar ve büyürmüş. Daha sonra ağacı tamamen sardığında artık o ağaç ışık alamadığı için kurur ve ölürmüş. Görünüş olarak muazzam şekilli bir sarmaşık ortaya çıkar fakat içindeki ağaç bu muazzam görünüşe tezat olarak ölüdür. İşte bu yüzden sarmaşık ismini almıştır.” Anlattığı şeyi ilk defa duyduğum için bir hayli şaşırmıştım. Hafifçe başımı sallamakla yetindim. Ne diyeceğimi bilememiştim. “ Bizim hikayemize benziyor. Ben seninle varım, sana tutunuyorum ve zamanla seni tamamen sarmış olacağım. İlk başlarda hoşuna gitse de ışık alamadığın için git gide kurumaya başlayacaksın. Şimdiki gibi mutlu olamayacaksın, ben seni üzerim Eylül. Dıştan mükemmel gözüksek te ölüden farkın olmayacak.” Dedi kadife gibi bir ses tonuyla. Mavi gözleri şefkatle parlıyordu. Ama dedikleri tüylerimi ürpertmişti. Yüzünde her zamanki gibi alaylı gülüşünün olmayışı beni daha da tedirgin ediyordu. Ağzım mühürlenmiş gibiydi. Anlamsızca yüzüne bakarken devam etti. “ Gerçekten hala benimle olmak istiyor musun ? “ 10. 07. 2015

Trabzondan Istanbul'a gelişim üniversite heyecanıyla doluydu. Peki ya burdan gidişim niye bu kadar acıtıyordu canımı? Ondan zorunlu olarak ayrıldığım için miydi? Yoksa bir daha göremem korkusu muydu? Son kez bakıyordum belki de ona bu yüzden yüzünün her bir santim yerini inceledim. Hafızama almalıydım onu. Gideceğim yer belki de dönüşü olmayan bir yoldur. Orda ona dair ne varsa ortaya dökmeliydim. Onsuz yerler hiç güzel gelmiyordu çünkü gözüme. "Iyi olacaksın! Bu yüzden bana dönmeyecekmiş gibi bakmayı kes!" Dedi sert sesiyle. Ama sert sesinin yanında gözleri çok yumuşak kalıyordu. Ben ise az çıkan sesimle, her zaman gülen ama şuan solmuş gözlerimle konuşuyordum. Niye iyileşmiyorum biliyor musun? Herkesin yarası farklı. Sen benim, İçimdeki yarasın. Söyle, Kim dokunabilir oraya?

14 yaşında ailesini kaybetmiş bir kız...Bu kız için hayattan soyutlanmak ve kalbini nefret duygusu ile kaplamak hiç zor olmadı...3 yıldır bir ölü gibi yaşıyor.Tek istediği, lanet olası dünyada insanların kendisini kitaplarıyla baş başa bırakıp defolmaları..Ama lisenin 2.senesinde bu mümkün olacak mı? Her gününü lanet okuyarak yaşayan Ageha acaba lisedeki psikopat Çağlar Üstün'den kurtulup hayal ettiği huzurlu günleri yaşayabilecek mi?.. Nefret her zaman var mıdır? yoksa birbiri için yaratılmış iki insan görünce yerini aşka mı bırakır?Karar sizin .. Eğlencenin içindeki hüzne sizde ortak olun :D