Canını vatan uğruna feda eden, kalleş saldırılar sonucu hayatını kaybeden bütün aziz şehitlerimize saygı, sevgi ve sonsuz minnetle... 🇹🇷 - - - Bir zamanlar ormanın derinliklerinde yapayalnız yaşayan bir asker varmış. Günlerden bir gün bütün ömrü savaşarak geçen bu askerin karşısına güneş saçlı bir kız çıkmış. Kız o kadar güzelmiş ki saçlarından kelebekler eksik olmazmış. O kadar güzel kokarmış ki arılar çiçek zannedip üzerine konarmış. Gözleri o kadar güzel bakarmış ki kızın göz göze geldiği herkes aklını kaybedermiş. Fakat kız düşman ülkenin kızı olduğu için birlikte olmaları imkansızmış. Derken güneş saçlı kız yalnız askerin gözlerine öyle bir aşkla bakmış ki asker hiç düşünmeden belindeki hançeri çıkarıp karşısındaki kızın eline vermiş. "Öldür beni! Aşkından öleceğim yoksa!" diye haykırmış kıza bakarak. Güneş saçlı kız ise gülümsemiş ve sakince askerin eline tutuşturduğu hançeri alıp kendi kalbine dayamış. Askerin gözleri korkuyla büyürken kız gözlerini ondan ayırmadan konuşmuş. "Eğer bir gün öldürecek olursam seni, ilk olarak buradan vuracağım. Çünkü sen buradasın, kalbimde."

Wattys 2022 Paranormal/Fantastik Kazananı 🏆 •Vampirler, cadılar ve avcılar • Herkesin söylediğinin aksine kalbinde hiç sevgi taşıyor musun, Teo? Donuk bakışların ve sert tavırların etrafındaki herkesi uzaklaştırırken bundan öyle memnun görünüyorsun ki, senden uzağa atılan her adımla zafer kazanıyorsun sanki. Hiç uğraşmadan kazanıyor, hiç konuşmadan kendini açıklıyorsun. Benim debelenip milyonlarca kelime ile yapamadığımı, sen sessizliğin ile yapıyorsun. Bütün bunlara rağmen kalbinde ufak da olsa bir duygu olmalı. Yoksa gerçekten soğuk bir duvar kadar boş ve donuk mu yaşıyorsun? Sert kelimelerin ve acımasız oyunların bütün savaşı kazanırken sen savaş alanında bile değilsin. Nasıl oluyor da adımlarını saymama sebep oluyorsun bilmiyorum. Bu nasıl açıklanır bilmiyorum ama savaş alanında kaldığımda aklımda olan tek kişi sen oluyorsun. Üzerime atılan kurşunlarda bile seni düşünüyorum. Peki sen, ufacık da olsa ardında kalanları düşünüyor musun hiç, kimse geçiyor mu aklından? Gerçekten hiç geçiyor muyum aklından? 🕷️ "Ölümün dokunabildiği bir varlığı sevmek," dedi fısıldayarak. "ne korkunç şey..." Vampir #1 (2.3.21) Tarihi Kurgu #1 (3.3.21) Siyah #2 (4.3.21) Siyah #1 (7.3.21) Macera #1 (1.4.21) Fantastik #2 (13.4.21) Cadı #1 (20.4.21) Genç #1 (13.5.21) Korku #1 (15.5.21) Romantik #1 (12.06.22) Tanıtım için 'giriş' bölümüne bakabilirsiniz. Hazırlamış olduğum yazılar ve fotoğraflar tamamen bana aittir. Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. 21.01.21 | sraylmaz

"Başarı bir yolculuktur. Bir varış noktası değil." Bu cümleyi duyduğum anı hatırlıyorum. Kucağıma bir deste büyülü sözcük bırakılmış gibi hissetmiştim. İçimde biriktirdiğim tüm yenilgilere başkaldırmak için ihtiyacım olan küçük bir kıvılcım yakalamıştım. O kıvılcım büyüdükçe büyümüş, yüreğimde harlı bir umut ateşi yakmıştı. Başarı bir yolculuktu, ben de o yolu yürüyecek azme ve inanca sahiptim.

Ailemin öldüğünü annemin telefonuma bıraktığı sesli mesajla öğrendim. Açık unuttuğu telefon çığlıklarına şahit olmamı sağladı. Ve katilleriyle tanışmamı... Artık eve gittiğimde benim için kapıyı açacak bir annem ya da saçlarımı okşayacak bir babam yoktu. Düştüğüm karanlık kuyuda ölmeyi dilerken lacivertlerinde intikamı taşıyan adam çıkageldi. Yaşamam için bana bir sebep verdi. Vakit, iblisleri cehenneme tıkma vaktiydi. Aşkın, fantastiğin ve tabii ki aksiyonun eksik olmadığı bambaşka bir kurgu. Alexis ve Warner'ın hikâyesi daha yeni başlıyor. Siz de onların hikâyesini okumak ister misiniz? ➰ Başlama Tarihi: 24 Mart 2018 ➰ Bitiş Tarihi: 8 Şubat 2019 ❗️❗️Kapak tasarım Pen_Queen'e aittir. Tekrar teşekkür ederim canım ❤️❤️ #fantasy (1) 24.07.2018 #lotus (1) 25.08.2018 #fantastik (1) 13.09.2018 #kurt (1) 27.09.2018 #vampir (1) 27.03.2019

Öğrenciliği ve garsonluğu eş güdümlü olarak yürütmeye çalışan Nazlı, kendi halinde tek başına yaşayıp giden bir kızdır. En yakın arkadaşı Engin ve uzun süredir platonik aşık olduğu Buğra ile doldurduğu küçük dünyası, bir gün çalıştığı kafeye gelen bir müşteri ile bambaşka bir yöne doğru evrilmeye başlayacaktır. (Bu hikâye bir karakter dönüşüm hikâyesidir. Yalnızca komedi ya da yalnızca romantik değildir, dostluk ve sıcacık duygulara da yer verir. Ucundan üzer ama mutlu etme garantilidir. Hemen hemen her bölümde yüzleştiğimiz toplumsal sorunlara birkaç satır mutlaka değinir.) Mavinin Maviyle Buluştuğu Çizgi 2021 Wattys Ödülleri'nde Yeni Yetişkin Dalında finalist olmuştur. 🏆

Babasının inadına üvey kardeşiyle küçük bir iddia uğruna okuldaki garsonu kendine aşık etmeye karar verdiğinde pişman değildi Ela. Yada o kişinin duygularıyla oynayıp işi nikah masasına kadar uzattığında da. Asla aşka inanmamış yaptıklarında kendini hep haklı bulmuştu. Yıllar sonra kendi ayakları üzerinde durmaya çalışırken ne kadar kötü biri olduğunun farkına varmış düzelmeye çabalamıştı. İki kız arkadaşıyla birlikte kurduğu mütevazi hayatı yeni patronuyla tanışmasıyla darmadağın olacak her şey tersine dönecekti. Geçmişin tozlu sayfalarında unuttuğu fakir garson şimdi kedi fare oyununda güçlü köşeyi kapmış intikam almak için her şeyi yapmaya hazırlanmıştı. Taş kalpli Ela Kaya'nın gerçek aşkı buluşunun hikayesi...

İlk bölümler düzenlenmeye başlandığı için şimdilik kaldırılmıştır ama sadece "şimdilik." Bomba gibi geri döneceğiz. (Kitap her şeyiyle beraber -kurgu, olaylar, karakterler vs- her biri Mavili Yazar'a aittir. Çalınması, esinlenilmesi, kopyalanması durumunda direkt olarak yasal işlem başlatılır.)

Tan Evren, yıllardır aradığım adam. Onu hep babam için aradığımı sanardım, oysa babam gitti... Ama o hep benimleydi. ° "Sana neden Nepenthe dediğimi biliyor musun?" Kafamı iki yana salladığımda devam etti. "Eski Yunanlılarca acıyı ve üzüntüyü unutturduğuna inanılan bir ilaçmış Nepenthe." Gözlerim buğulanmaya başlamıştı artık. Omuzlarıma binen yükün ağırlığı ise zaman ilerledikçe artıyordu. "Sen varlığınla bana yaşadığım acıları unutturdun." ° 30.11.21

Genç kız burnunu çekti ve ağlamamak için direndi. Onu neyin bu kadar üzdüğünü bilmiyordu. Onun farklı olduğunu sanmıştı. Diğer erkeklerin yaptığı gibi yarı sakat bir kızı görünce arkasına bakmadan kaçmamıştı. Kalmıştı. O kalmıştı. Zeynep kendini bu fikre alıştırmamaya çalışıyordu ama Efe onunla ilgileniyor, ona nazik davranıyordu. Yavaş yürümesini ya da yavaş konuşmasını hatta bazen konuşamamasını dert etmiyor gibi görünüyordu. Ama hepsi birer aldatıcı davranıştan ibaretti. Efe sadece ablası ve eniştesini kırmamak için ona ilgili davranmıştı.Zeynep'i asıl üzen şey, bunu gözüne sokmadıkça anlamamış olmasıydı. Ve şimdi Efe'nin arkadaşına söylediği sözler kulaklarında çınlıyor canını yakıyordu. "O sakat dostum," demişti. "Zaten pek de güzel değil. Vaktini harcamaya bile değmez. Ben de ablamlara onu kırmayacağıma söz verdiğim için onunla takılıyorum. Yoksa çok istediğimden değil yani." Zeynep istemeden kulak misafiri olduğu bu konuşmayı kendisi için bir işaret saymıştı. Bir daha hiçbir erkeğe, ona güvendiği kadar kolay güvenmeyecekti.Evet Zeynep sakattı, evet bazen kekeliyor konuşmakta güçlük çekiyordu ve evet, beş dakikalık yolu yirmi dakikada yürüdüğü doğruydu ama Zeynep asla çaresiz değildi.Efe'nin sahte ilgisine, onun o müthiş gülümsemesi ile kendisini büyülemesine ihtiyacı yoktu. Bu doğum günü partisine de neden gelmişti bilmiyordu. Tek istediği onunla zaman geçirebilmekti. Kabul etmek istemese de, Efe ona iyi geliyordu ama bundan sonra böyle bir şeye ihtiyaç duymayacaktı. Efe arkadaşı ile konuşurken, ağır hareketlerle geri döndü ve doğrudan çıkışa yöneldi. Bacakları titriyor, sinirden dişleri birbirine vuruyordu.Bacaklarına dolanan beyaz elbisesine bakarken gözyaşlarını daha fazla tutamadı.Bir de süslenmişti.Tek istediği şu sakat haliyle Efe'ye güzel görünmekti. Ne kadar aptaldı!