İstanbul'da yetimhanede küçük bir kız çocuğudur Luna.. Kimsesiz olduğunu sanan, ama aslında Kral'ın kaderini yaşayan.. Büyülü, sihirli kocaman bir dünyayı içinde taşıyan..

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Masumluğun rengi nedir? Bence gridir, bir melek kadar masum bir bebek bile gridir. Çünkü o bebeğin rengini açıp beyaza dönüştürebilirsiniz ya da koyulaştırıp simsiyah yaparsınız. Ya bir melek yetiştirirsiniz ya da onu bir şeytana dönüştürürsünüz. Korkunç bir savaşın eşiğinde duruyorsanız ve aslında o savaşın kapısını açmak için gerekli anahtar elinizdeyse, benim kadar cesur davranabilir misiniz? Ben soğuk beyazların ve kötü kırmızıların arasından sıyrılmaya çalışan bir zavallıyım sadece ve beni bekleyen savaşı beyaza ya da siyaha boyayacak gücü elimde tutuyorum. Cesurum, Kararlıyım ve Korkuyorum.

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

Torn Galaksisi tüm galaksiye karanlık çağı getiren Beşen Yeri'ni mühürle hapsettikten sonra Kahin Tivon'ın yaptığı karanlık kehanet yeni çağ gölge düşürmüştü. Kehanetin varlığı ile Torn Galaksisi 5555 yıl sakin bir yaşam sürmüş ama bu sakinlik kehanetin alametleri gerçekleşmeye başladığında bozulmuştu. Kehanet alametlerinin başlamasının sebebi galaksinin Veliaht Şehzadesi Lasenter ile Alast Soyunun mensubu olan Büyücü Dara'nın ilişkilerinden bir bebek beklemeleriydi. Kehanetin karanlık diye nitelendirdiği bebeğini korumak için Büyücü Dara galaksiyi terk etmiş ve kendine Dünya'yı yurt edinmişken doğan bebeğine Clara adını koymuştu. Clara Dünya'ya göre 20. yaş gününü doldurduğunda Beşen Yeri'nin mührü çatlamış ve o çatlaktan karanlık usul usul yayılmaya başladığında kurtuluşları sadece Clara'dan geçiyordu. Karakter Resimleri: http://bejlaa.tumblr.com ©Tüm Hakları Saklıdır. NOT: Galaxy of Torn: ALFA Öne Çıkanlar Listesi'nde yer alıyor.

- Hanım efendi, dediğiniz yerde ceset bulamadık. Yanlış görmüş olabilir misiniz? Bana inanmıyorlardı. Sinirlenmeye başlamıştım. İki cesedin de bulunmaması biraz garipti, kabul ediyordum ama yanlış görmediğimden de emindim. - Bakın. Gördüğümden eminim. Biri saklamış olmalı. Başka mantıklı bir açıklaması yok. Sonra aklıma fotoğraf geldi. Makineden fotoğrafa baktım. Evet! Fotoğrafta görünüyordu. Sadece gölge gibi görünüyor olsalar da en azından yanlış görmediğimi ispatlardı. - İşte burada adam elindeki silahı kadına doğrultmuş. Kadın da burada. Görüyor musunuz? Söyledim size. Hayal görmüyorum. Fotoğrafı gören polis memuru şaşkınlıkla bir bana bir resme bakıyordu. Beni tedirgin edecek kadar uzun bir süre bunu tekrarladı. Tamam, şaşırmasını bekliyordum ama biraz aşırı tepki veriyordu sanki. Sonra telefonunu alıp birini aradı. - Komiserim. Burada bir bayan var. Sanırım sizin konuşmanız daha uygun olur.

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.