Dikkat! Bildiklerinize benzemez... Uçuk, kaçık ve komik bir TARİHİ AŞK HİKAYESİ okumaya hazır olun! Hayallerindeki dük ile hiç de hayal etmediği biçimde karşılaşan Suzi, olağan güzelliğinin yanında olağanüstü inadı, ehlileştirilemeyen vahşiliği, sivri dili ve komik kişiliği ile tüm ezberleri bozmaya geliyor... Esas adam Simon yani bildiğiniz 'dük hazretleri'ne gelince... Biliyoruz, biliyoruz... Aklına koyduğunu elde etmeye alışmış genç, yakışıklı, zengin ve otoriter bir dük olması Simon hakkında tahmin ettikleriniz. Peki ya en çılgın hayallerinizde bile olmayacak türden tahmin edemediklerinize ne demeli? * "Ben elimden geleni yapıyorum ama bu kadın bir cellat kadar acımasız. Kendi keyifle çayını yudumlarken beni saatlerce yürütebilir ve yine de memnun olmaz. Popoma takmış durumda..." "Victoria!" Mathilda onun sözünü sert bir biçimde kesti. "Bir leydi bu tarz kelimeler kullanmaz!" Tori sabrı taşmış bir biçimde ellerini beline koyup kaşlarını çattı. "Neden leydilerin poposu yok mu?" * Olağanüstü bir kurguya hazır olmak için ise yapabileceğinizi hiçbir şey yok! Keyifle okuyun!

Normal bir gün gibi başladık güne. Normal bir Pazartesi günü gibi. Okula giderken olanlar karşısında olabildiğimiz kadar güçlü kaldık ama Tanrıça olduğumuz gerçeğine bir türlü inanamıyorduk. O kaza olmasaydı yine buraya gelecek miydik? Neden bizi seçtiler ki? Bunun getirdiği sorumluluklar ne? Sorular beynimizin içinde dolanıyordu. Bu bir ödül müydü? Neyin ödülüydü ki? Tüm bu soruları bir kenara atmalıydık. Zorla da olsa buraya alışmak, güçlü kalmak zorundaydık. Tanrıçalar insanlara yardım etmez miydi? Şuan bizim yardıma ihtiyacımız vardı.

"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası

Bu defter, beraber yaşadığımız her şeyin anısına övgüyle yazılmış, hatırlanmaya değer her şeyi içeriyor. Hayır, bu bir günlük değil, bu senli bir anılar geçidi olacak. Senin ve Benim... Karan ve Bahar'ın... Sevgin içimde büyüyen bir çığı anımsatsa da, o çığın üstüme devrilip sonumu getireceğini adım gibi bilsem de yine de yanında olduğum için, varlığını hissedebildiğim için hep binlerce kez şükrettim. Seni sevmek daha değerliydi, kendimden daha çok...

✾ ''Bugünün geleceğinin hayalini bile kuramazdım,'' diye fısıldadı kız, gökyüzündeki yıldızlara umut dolu gözleriyle bakarken. ''Böyle bir şeyi aklımdan bile geçiremezdim,'' diye devam etti. Sonrasında komik bir şey hatırlamış gibi kendi kendine güldü. Ve böylece Canberk'in gözleri bir kez daha aklından gitmeyen dudak kıvrımlarına doğru saplandı. ''Ne kadar uyumsuzuz...'' dedi. "Sen ve ben.'' Gözlerini karanlığın içine kaçırdı Canberk. Ve, ''Sonunda fark ettin değil mi?'' diye sordu rahatsız gözlerle. ''Kendin gibi bir çiçeğe aşık olman gerekirdi.'' ✾ Keşke hayatın geri sarma seçeneği olsaydı. Ama asıl en büyük keşke, kaybedilmeden sevilseydim.