2015 Ağustos ayından beri Rastgele #1

Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...

Sesil, yirmi yaşına henüz basmış bir psikoloji bölümü öğrencisidir ve okuduğu bölümü seçmesinin en önemli nedeni, sekiz yaşındayken öğrendiği, modern tıbbın hala gizemini tam olarak aydınlatamadığı bir algı komplikasyonuyla dünyaya gelmesidir: Sinestezi. Bunun üzerine sekiz yaşındaki pek çok kişinin alamayacağı kadar radikal bir karar alır ve unutmak istemediği rengarenk anılarını düzenli olarak tuttuğu defterlerine kaydeder. Bu ona, her zaman yanında taşıdığı bir defter ve hayatı boyunca eşlik eden bir alışkanlık olarak geri dönmüştür. Tek bir kuralı vardır; o da tüm anılarını yazıya dökerken bir daha eşini benzerini yaşayamayacağını düşündüklerine yıldız atmaktır! Rakamların rengi ve renklerinse kendilerine ait tatları olduğu bir hayata uyum sağlamakta herhangi bir sıkıntı çekmemiş olan Sesil, bir Cumartesi akşamı yatıya gittiği ev partisinden sonraki günün akşamında odasında uyanmıştır; fakat ufak bir sorun vardır: Parti gecesini ve evine nasıl geldiğini hatırlayamamaktadır. Öncesinde aklında kalan birkaç imgeyle bu hafıza kaybını aydınlatmaya çalışan Sesil, bu durumu anı defterinde ayırdığı, boş, dört adet yıldızlı sayfayla çok geçmeden takıntı haline getirecektir. Daha sonrasında su yüzüne çıkan gerçeklerle kendisini, hiçbir algısıyla bütünleştiremediği bir adamın peşinde bulacaktır.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Cehennemin efendisi ya da cennetin masum ruhlarından biri olabilirdi. Basit insan olmayı tercih edebilirdi. Çok can almış, çok günaha girmişti. Babası olan Şeytan'ın, bir insanın ve bir meleğin kanını taşırken, kendi kanının akacağını hiç hesaba katmamıştı. Şeytan'ın Gölgesi'nin ellerinde kala kala aşkın kanı kalmıştı... Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar. -N.Fazıl

Bir gün kesinlikle yapacağım *-*

125K için çok teşekkürler.Başından beri yanımda olan 2-3 kişiye teşekkür ederim.2.kitap yayında! (Ölmeden Önce Yapılması Gereken 100 Şey) O da 10K okumayla şu an teşekkürler xx

Eminim ki hepiniz saçmalamak, hiçbir şeyi umursamdan bir şeyler yapmak istiyorsunuz. İşte size birkaç öneri :P

Bir gündü geceydi yagmur çiliyordu. Babamla eve giderken bir ses geldi bol ağaçlık bir yerden . Korkmuştum babamın elini sımsıkı tuttum. Babam gülümsedi ve yürümeye devam ettik . Arkadan silah sesi ile karışık bir ses geldi . Arkaya baktık bir adam çıktı . Babam beni kucağına aldı ve hızlıca koştu adam ışığa çıktığında korkunçtu gözümü kapadım ve babamın omzuna yattım . Sabah kendimi yatağımda bulmuştum .Babam hiçbir şey olmamış gibi yüzüme gülüyordu kahvaltı ettik babamın yüzünde endişe vardı . Kalktım ve içeride televizyon izlerken babamın olayı anneme anlattığını duydum annem ağlıyordum babam valizini topladı beni öptü ve gitti. Annem camdan hala babama bakıyordu . İşte o günden beri babamı görmedim... Şuan 17 yaşndayım ama ne olursa olsun babamı bulucam. Sabah kaltığımda sezsizlik hakimdi annem işi gitmişti herhalde yanılmışım babamı arıyordu ağlıyordu sesizce bakarken gözlerim doldu çok severdim babamı hayatım da ilk sevdiğim adam . Ağlamakla olmuyordu annemde bende yorulmuştuk . Annem ağlamyı bitirsin diye seslice gerindim kahvaltı hazırdı yedim saçımı düzeltip ,giyinip çıktım . Öfkeliydim başım öne eğik babamı suçluyordum yam o sırada bır erkeğe çarptık çantam düştü aldım gidiyordum ki seslendi " hey dikkat etsene !" dedi " bir dağa kine " dedim durağa dogru yürümeye başladım . Otobuse bindim baktım yine o çocuk bana yerini verdi " hyr saol kalsın " dedim oda " ee özür dilerim "dedi " naptın da özür? " diliyorsun derken onu yerini teyze kaptı . O da bende güldüm sonra somurtmaya devam ettim . " Nerde okuyorsun ? " dedi " İstanbul Lisesi sen ?" dedim " Bende yeni taşındım buralara o okula başladım " dedi "hayırlı olsun " dedim oda guldu

Bu kitap da 'Anime Terimleri' bulunmaktadır. Japonların yarattığı bu büyüleyici dünyaya siz de gelmeye ne dersiniz?