Gökyüzü ağlar, beyaz ışık kırılır ve gökkuşağı oluşur. Bir kalp kırılır. Göz yaşı döker ve gökkuşağı oluşur. Ben gökkuşağıyım. Renklerim etrafa saçıldı. Şimdi ise toplamaya çalışıyorum.

"Bana bak aptal çocuk hayatınla ilgili herşeyi biliyorum, ne zaman düştüğünü ne zaman kalktığını ilk adımını ne zaman attığını bile. Koşup annene sığındığını biliyorum, babanın sana her el kaldirisinda kaçıp saklandığın o dolabı biliyorum ama ne var biliyor musun sen aslında içinde mayın kadar büyük bir cesaret taşıyan ama sırf korktuğu için ona yaklasamayan bir cocuksun ve ben sana o mayınla oynamayı öğretecegim " ♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣ "Zehir olduğunu bile bile cekiyorsam içime, demekki orada ölmesi gerekenler vardır Aral" Hayatımda duyduğum en mantıklı sözdü başka cümle kuramazdim artık diyebileceğim tek bir şey vardı "Banada oradan bir dal versene Sahra"

Gökyüzü açıktı yıldızlar dans ediyordu birbirleriyle. En sevdiğim havalardan biriydi. Hep hayalimdi sevdiğim adamla hafif esintili, gökyüzü yıldız dolu bir günde onu dizlerime yatırıp saçlarını oksamak. "Sever misin böyle havaları? " diye sordu. "Evet severim " dedim tereddütsüz. "Ben yağmuru daha çok severim " dedi hafif bir tebessümle. ♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣ "Iste huzur bu biliyor musun? Tam suan burada sonsuza kadar kalmak isterdim" Gülümsedim. "Çok mu seviyorsun yağmuru? " Gülümsedi. "Ileride kızım olursa adı Yağmur olsun istiyorum " dedi kısaca. Evet, çok seviyordu.

Sosyetenin içinden kopup gelmiş bir aşk hikayesi. Melike güzel olduğu kadar özgür ruhlu biri. Enes ise yakışıklı olmasının aksine odun! Peki bu iki zıt karakter aynı evde yaşamak zorunda kalırsa? Hikayedeki tüm kurum-kuruluş vb yerler, isimler, betimlemeler tamamen hayal ürünüdür.

.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın