Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

Araba tam bahçeden çıkacakken onu gördüm. Adrian. Kaşlarını çatmış arabaya bakıyordu. Güneş saçlarına yansıyıp daha açık renk yaparken gözlerini kısmıştı. Görünüşü onu bu dünyadan soyutlarken yaptıklarını düşününce aslında tam da bu dünyaya ait olduğunu düşündüm. Kötü ve sahte. O görünütü bana et yiyen bitkileri hatırlattı. Bunu sesli söylesem dalga konusu olurdum ama öyleydi. Resmen görünüşü ve kokusu kurbanını tuzağa çekmek için ilahi güç tarafından ona bahşedilmiş bir özellik gibiydi. Ve o kokuyu tek bir kez daha doya doya içine çekmek için bilerek ölüme gidecek aptal bir böcek rolü de bana kalıyordu.