"Annem... Annem defalarca yalvarmıştı." dediği sırada sanki o güne gitmişcesine gözleri dalmıştı. Anımsadığı hatıralar canını öylesine yakıyordu ki. Öfke ve nefret dolu bakışlarını tekrar ayakta duran genç adama yönelterek konuştu. "KONUŞ DEDİM SANA! KONUŞ! NEDEN YAPTIN! NEDEN AÇTIN O KAPIYI! NEDEN ÖLDÜRDÜN TÜM AİLEMİ! NEDEN KENDİNDE GEBERMEDİN O GÜN!" dedi adeta haykırarak. Kendisine ısrarla cevap vermeyen adama daha da yaklaştı. "Seni ellerimle öldüreceğim. Sen o gün hiç kimseye acımadın. Ben de... Ben de sana acımayacağım! " Yerden doğrularak zorlukla kalkmaya çalıştı. Gözleri genç adamın belindeki silaha odaklanmıştı. Yiğit ne yapmaya çalıştığını anlamış olsa da engel olmadı. Belinden hızla çekilen silah şimdi genç kadının narin parmakları arasındaydı. Elleri titriyordu korkudan mı yoksa adama olan öfkesinden mi bilmiyordu. Nemli gözleri grimsi gözlerle buluştuğunda elindeki silahı yavaşça doğrulttu. Namlu şimdi tam Yiğit' i hedef almıştı. Eğer isteseydi o silahı elinden alabilirdi ama istemedi. Hayatını mahvetmekle kalmayıp daha da beter bir hale getirmişti. İçindeki nefret bir nebze olsa soğuyacaksa onu durdurmayacaktı. "Bana iki can borcun var! Bana tam tamına iki can borcun var! Birini kızımıza sayıyorum diğerini ise sen ödeyeceksin!" dedi ve tetiğe bastı. Küçük bir çocukken yapılan tek bir hata peşine milyonlarca pişmanlığı takıp adım adım geliyordu, genç adamın üzerine. DEMREN- Okun ucuna geçirilen sivri demir parçası. Hiç olmadığı kadar hızlıydı. Yayından çıktığı an saplanacağı bedenin hayatını değiştireceğinden habersizdi belki de.

"Birer kuklayız.Acıları çekmeye mahkumuz ve iplerimizden kurtulamıyoruz.Makaslar saklanmış ve maskelerin arkasındaki yüzleri göremeden ölüme terkediliyoruz.Söylesene bizim de özgür olmaya hakkımız yok mu?" Gözyaşlarımın yanaklarımdan süzülmesine izin verirken hafif esmekte olan rüzgarla saçlarım geriye doğru savruldu.Gözlerimi ona çevirdiğimde onun da gözünden bir damla yaş süzüldüğünü gördüm.Böyle bir manzarayla karşılaşacağımı düşünmediğimden olsa gerek başımı omzuna yaslayabildim sadece "Yok." Söylediği kelimeyle başımı omzundan ayırarak ona baktım.Gözyaşını sildikten sonra yüzünü bana çevirdi.Sol gözümü kapatan saçımı kulağımın arkasına attıktan sonra aynı eliyle sol yanağımı okşadı.Ne yaptığına anlam veremezken bütün dikkatimi ona verdim. "Kuklalar hiçbir zaman özgür değildir ve olamaz.Sen kukla değilsin.Sen sadece o maskelerin arkasına saklanmış biri yüzünden bu acıları çekmeye mahkum bırakıldın." Anlamaz gözlerle ona bakmaya devam ederken elini yanağımdan hızlıca çekti ve gözlerini denize dikti.Ardından kurumuş dudaklarından birer kelime döküldü. "Özür dilerim."

Gecenin karanlığında buluşan iki beden... Bazı yıldızlar yeni görünmeye başlamışken gelmişti o eve... İki farklı hayatın tek bir hikayede buluşmasını anlatan tesadüf bir hikaye...

Bir ömür adanır "Şiir Gözlere"

Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığı kitabın aslında ilk sayfasını açtığından haberdar değildi. "Çünkü varlığını hissettiğim her an aldığım nefesi zor veriyorum." dedi nefretle. -Serinin ilk kitabı basılı eser halindedir, ikinci kitabı buradan yayınlamaktayım.-

Her şey senin mutluluğun için diye başlamamalı cümleler. Önemli olan sen ve benden çok biz kelimesidir. Hayatınızda ne olursa olsun üçüncül kişilere yer vermeyiniz. Unutmayınız zoraki durumlarınızda seçtiğiniz tercih sizin tercihiniz değildir. Alal acele sevişinden hicrana düşeceğimizi anlamalıydım. Sahte bakışlarını tutulmayacak sözlerini farketmeliydim belkide. Anlamalıydım diğer yarım olmaktan çok diğer yârinin olduğunu.Kalbinde hissetmeliydim koca bir bensizliği.Bensizliğin içinde lâl olmuş sensizliği.Ne diyeyim, nasip değilmiş. Aklıma sığdırdığım gibi kalbimede sığdırırım sensizliği.Sen başkasıyla yeni aşklara yelken açıp etrafına mutluluk saçarken ben kalbime gömdüm seni. Ne olduysa zemheri gecelerimde oldu. Anladım asıl aşkı ve sevdayı... Bitiriyorum be çocuk bitiyorum. En çok ne üzüyor biliyor musun? Hayallerimizin yaşanılmayacak olması. Ya da tam olarak öyle değil. Yaşanması, hayallerin yaşanması. Fakat başkalarıyla, başkalarıyla yaşanması...