Dark romance Welcome to VMA.... an addictive GANG's story

VMA_series #1 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Dark romance ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΦΡΑΣΕΟΛΟΓΙΑ-ΣΕΞ-ΒΙΑ-ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ Η Εύα ξέρει πότε κάτι αλλάζει, ακόμα κι αν κανείς δεν το λέει. Ζει με την αίσθηση ότι το επικίνδυνο εμφανίζεται και μένει. Όταν ο Ντέιμον μπαίνει στη ζωή της, τίποτα δεν διαλύεται αμέσως. Απλώς μετατοπίζεται. Ο Ντέιμον δεν εξηγεί ποιος είναι ούτε τι θέλει. Κινείται με πράξεις, η παρουσία του αφήνει πίσω της μια σιωπή που βαραίνει. Δεν υπόσχεται, δεν απειλεί· περιμένει. Και όσο η Εύα προσπαθεί να κρατήσει τον έλεγχο, τόσο γίνεται φανερό ότι κάποια όρια δεν χάνονται - παραδίδονται. Ανάμεσά τους δεν υπάρχει ηρεμία, μόνο ένταση και συσσώρευση. Το σκοτάδι δεν έρχεται από έξω. Είναι αυτό που επιλέγεις να πλησιάσεις, όταν ξέρεις ακριβώς τι μπορεί να σου κοστίσει. Enjoy ladies Δημιουργός: Χριστίνα Σιάπικα

Απολογισμός : Μία λέξη που σημαίνει την έκθεση και δικαιολογήση των πράξεων για τις οποίες κάποιος θεωρείται υπεύθυνος, ή τουλάχιστον που έτσι θεωρεί τον εαυτό του. Στην πολύπαθη συνοικία του Βερολίνου, το Νοικέλν, στο ζεστό εσωτερικό του ηλιόλουστου διαμερίσματος, η Χέλγκα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ζοφερή αφήγηση του αινιγματικού ηλικιωμένου Κλέβεν Σμιθ. Η ιστορία συνεχίζει την διαδρομή της. Ανάμεσα από τα βασανιστήρια, ανάμεσα από τα γαμψά νύχια της κτηνωδίας, ανθοί βλαστούν σπάνιοι, της φιλίας και της αγάπης σαν ένα λουλούδι της ερήμου. Και συγκινούν και γίνοται το φως της ελπίδας στην καταχνιά των ημερών. Για ακόμη μία φορά, θα δει μέσα από τα μάτια του αμφιλεγόμενου πρωταγωνιστή Όττο Σβάιγκερ, που επικίνδυνα ακροβατεί ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, την ηθική, το συναίσθημα και την ανάλγητη μανία του πολέμου. ΄΄Μερικές φορές μισούμε αυτό που φοβόμαστε ή αυτό που δεν καταλαβαίνουμε''

Το λευκό δαντελενιο της φουστανακι, ειχε λερωθεί από τις λάσπες. Ήταν συνήθεια όμως... Πάντα έλεγε στη μητέρα της να μη τα φοράει για να βγει να παίξει... Έσφιξε τη δεξιά της παλάμη , γύρισε το κεφάλι και του χαμογέλασε. Έπειτα έσφιξε την αριστερή παλάμη, χάρισε ένα ακόμα χαμόγελο και γύρισε προς τον ουρανό. Ήταν ξαπλωμένη ανάμεσα τους . Λαχανιασμενη από το κυνηγητό και χαρούμενη. Κρατούσε στις χούφτες της τα χερια τους και χαμογελούσε. Τρία μικρά παιδιά που μεγάλωναν μαζί... Πολλά τους ένωναν και άλλα τόσα τους χώριζαν... Διαφορετικές ζωές... Οικονομική κατάσταση... Ενδιαφέροντα... Τρόπος ζωής... Μα ένα πράγμα είχαν κοινό... Τη δυνατή φιλία και αγάπη μεταξύ τους... Πόσο αντέχει όμως άραγε ένας τέτοιος δεσμός με το πέρασμα του χρόνου; Πόση δύναμη χρειάζεται για να κρατήσεις τα όρια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Η ζωή είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε να παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια. Να μπλέκει τις ζωές των ανθρώπων, χωρίς να τους ρωτάει αν στην παρούσα φάση της ζωής τους υπάρχει χώρος για κάτι τέτοιο. Συνωμοτεί με τον έρωτα, που από την φύση του είναι περίεργος και εγωιστής. Εκείνη ζούσε ανέμελη το όνειρο της, μετά από πολύ κόπο... Εκείνος θρηνούσε ακόμα την απώλεια της γυναίκας του... Οι ζωές τους θα συναντηθούν και εκεί θα καταλάβουν πως η ζωή είναι η μεγαλύτερη ξελογιάστρα, φωνάζοντάς τους γελώντας "Ζήσε..."

Και τι ήταν όλα τελικά; Μια παρτίδα πόκερ... Τι πόνταρε; Όσα χρόνια της είχαν απομείνει.... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Η Αρετή Ραΐση , μεγάλωσε... Τα αγοριστικα ρούχα που της άρεσε να φοράει στην εφηβεία , μετατράπηκαν σε σακάκια . Τα αθλητικά σε γόβες. Τα ανακατεμένα της μαλλιά σε ένα αυστηρό κότσο και το ύφος της, είχε χάσει εντελώς την αθωότητα έπειτα από όσα είχαν δει τα μάτια της. Τελείωσε με επιτυχία στη σχολή και κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα σαν δικηγόρος και μάλιστα , ήταν από τις πιο σκληρές γυναίκες στο τομέα της που είχαν περάσει από τα έδρανα. Κι όμως...Εκεί που νομίζεις πως έχεις φτιάξει τη ζωή σου, όλα αλλάζουν... Ένα πρωί, πληροφορείται πως είναι πλέον η μοναδική κληρονόμος μιας κατοικίας, βαθιά μέσα στα βουνά της Κρήτης. Δεν είχε ιδέα από ποιόν. Δεν είχε ιδέα γιατί. Δεν είχε καν ιδέα αν είχε κάποιο συγγενή εκεί... Ποτέ κανένας δεν είχε αναφέρει τη Κρήτη μέσα στο σπίτι κι αυτό ήταν που της κίνησε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον... Μια μέρα, και ύστερα από ένα άτυχο γεγονός, αποφασίζει εν μια νυκτί να φύγει. Και η Κρήτη ήταν η επιλογή της... Μια επιλογή, ζωής μα και θανάτου. All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που έχω θεωρήσει φίλους μου καλούς.