Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Hersey müdürün odasında onun resmini gormemle basladı.Kimdi acaba o cocuk. Mudur evli degildi ki...Cocugu olamazdı. Acaba neyin nesiydi bu cocuk. Yegeni , kardesi, yada baska biseyi ama nesiydi. Kafama koymustum bulacaktım onun kim oldugunu. Fakat simdilik bunu erteledim ve sınıfıma dogru ilerlemeye basladım.Sınıfa girip Edanın yanına oturdum. Eda bana garip garip bakmaya basladı. Edaya dönüp "Birsey mi oldu neden bana oyle bakıyorsun"dedim .Eda ise " Rengin solmus sanki hasta felan mısın " diye sordu. "Yok hayır iyiyim basım agrıyo biraz " deyip gecistirdim Edayı. Eda tam birsey soyleyecegi anda bizim fizikci girdi iceri.Dolayısıyla Edanın da soyleyegi sey agzına tıkıldı. Dersten sonra konuscaz deyip hocaya dondu. Ders bittiginde eda basladı konusmaya. Bu kızda da ne cene varmıs arkadas. Neyseki gecistirdim ailevi sorunlarım var gibi seyler diyerek . İnandı mı bilmem. Neyseki bir daha acmadı bu konuyu. Sonunda okul bitti diye sevinirken eda beni evine davet etti. Her ne kadar istemesem de kabul etmek zorunda kaldım. beraber yürümeye başadık. Evlerine geldiğimizde ev mi şato mu belli değildi. kendi evim de çok büyüktü ama bu aşırı büyüklükteydi.Düşünce dünyadan çıkıp beraber eve girdik.Evin içi çok güzel dizayn edilmisti.Eda bana salonu gösterip "se burada otur ben hemen üstümü değiştirip geliyorum" deyip gitti. Ben de çantamı bırakıp Eda gelene kadar salonu gezmeye karar verdim.Salondaki aile resimlerine bakarken sabah müdürün odasında gördüğü resmi görmesiyle Eda geldi.Hemen edaya dönüp resimdekinin kim olduğunu sordu. Edanın abim demesiyle şok olurken ne diyeceğii bilemedim. edaın abisinin bizim müdürle ne alakası olabilirdi ki...

Lisede havalı havalı üyesi olduğum bir grupla ortalıkta takılmam gerekirken neden üyesi olduğum grupla birlikte sayısız kere rezil olmuştum ki ben... Doruk denen çocuğun ve hep onun arkasında dolaşan ördek sürüsünün bizimle alıp veremediği şey neydi? Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma sen üzme herkesi... Ah sen üzgün... Ah ben üzgün... O da üzgün yapma herkes de üzgün...

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.