Battal ailesinin güvenliğini sağlayan ekibin başına gelen umulmadık olayla hayatları değişir. Bu değişime ayak uydurmak ya da aynen devam etmek onların elinde. Tanımadığınız birinin elini tutabilir misiniz?

Kalplerden Ritimler Serisi 1- Ünlü bir basketbolcu olan Uygar Türkmen, sıradan giden hayatında kaderindeki aşkı beklemektedir. Bir kış günü karşılaştığı güzel balerin Yazgı, hayatını tamamen farklı bir hale getirecektir. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

KİTAP OLDUĞU İÇİN YAYINDAN KALDIRILMIŞTIR. 1970 Savaşmak için güzel bir yıl... Mafya içindeki savaş İtalya ve Amerika'da başlamıştır. Herkes tarafını seçerken en yakınları bile Servillo ailesine ihanet etmek için hazırdır. Doğduğu günden beri Padrino'nun en küçük oğlu olan Diego Servillo kendi yükselişini hızlandırmak zorundadır. Aile adına yapacağı bir evlilik onu herkesin gözünde küçük düşüren bir oyuna sahne olur. Düğün günü gelini tarafından terk edilmiştir. Mafya dünyasında Corvo (Karga) olarak anılmasının bir nedeni vardır. O hiçbir şeyi unutmaz ve intikam için doğru zamanı beklemek konusunda çok iyidir. Rosanna De Luca mafya ailesine doğmanın zorluklarıyla küçük yaşlarda tanışır. Çocuk yaşta yaptığı bir evlilik kişiliğini tamamen değiştirirken, kocasını öldürmesi ona özgürlüğünü kazandırır. Rosa zamanla öldürmenin bir alışkanlık olduğunu fark eder. Dikkat çekmemek için yaptığı planları birkaç kez bozar... Her zaman ona destek olan dostu ve koruması Gabriel ile ortalığı birbirine katarken ailesini görmek için İtalya'ya yaptığı bir seyahat her şeyi değiştirir. Rosa kendini bir anda Padrino'nun oğlu Diego ile nişanlı olarak bulur. Şimdi kaçması gereken bir düğün, terk etmesi gereken bir psikopat ve saklanması gereken güçlü aileler vardır.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

HİKAYE TAMAMLANMIŞTIR / Yıllar önce verilen bir söz ve Vincent tarafından seçilmiş bir kız. Vincent Charles Broderick seçtiği kızın ikiziyle evlendiğini farkettiğin de çoktan kalbini Karen'a kaptırdığını biliyordu. Fakat Vincent'ın incinen gururu genç kızı kırmaktan çekinmeyecek ve aslında sevdiği kadının aynı şekilde kendisine aşkla bağlandığını göremeyecekti. Genç adam bütün gözlerin üzerinde olmasına aldırış etmeden elinden tuttuğu gece karası saçlara sahip kızı büyük salondan çıkararak akşam serinliğinin bedenlerine çarpmasına izin verdi. Bedeniyle sarmaşıklar arasına sıkıştırdığı kızın dudaklarına yaklaşarak tutkulu bir şekilde fısıldadı. " Bu gözleri nerede görsem tanırım. Yemyeşil bana tutkunun en gizemli halini hatırlatıyor. Sen o'sun, gizemli yabancı. " " Gizemli yabancı da kim. Yanılıyorsunuz galiba bayım biz sizinle hiç karşılaşmadık. Ben sizi daha önce hiç görmedim. " " Kendini benden saklamanın nedenini merak ediyorum. Neden gizleniyorsun. " Genç kız kendisini tanıyacak birisi çıkacak korkusuyla titreyerek güçlü kolların arasından kurtulmaya çalıştı. " Gizlenmiyorum, lütfen gitmeme izin verin. Bir leydiyi böyle alıkoyamazsınız. " Vincent siyah saçlarının arasından geçirdiği parmaklarını kızın çıplak kolunda gezdirdikten sonra gözlerinde beliren parıltıyla genç kıza baktı. " O gece istemeden de olsa öptüğüm dudakların tadını asla unutmam. Şimdi izin verirsen Gül kurusu dudakların sahibinin sen olup olmadığını öğreneceğim leydim. "

Düz bir çizgide giden hayat sıkıcı olurdu. Bu söze istinaden Volkan hayatı boyunca sıkılacak zaman bulamadı çünkü ne çıktığı ne de indiği yokuş bitti. Omzundaki tozları silkeleyip önüne bakmayı tercih etti. Aşkın her halini sevdi ama bir gün karşısına öyle biri çıktı ki vuruldu, takıldı, tökezledi. Dik durabildi mi?

Gel bakalım, ateşle nasıl oynanır göstereyim. Gör bakalım ateş mi seni yakar sen mi ateşi? İki çocuk... İki farklı ülke... Bir kış günü aynı anda dünyaya geldiklerinde, ciğerlerine ilk nefesi de aynı anda çektiler. Birbirlerinden çok uzakta olsalar da, yaşayacakları acıları bilir gibi yine aynı anda ilk çığlıkları duyuldu. Birbirlerinin varlığını dahi bilmeden acı dolu çetin yıllar geçirdiler. Karşılaştıklarında ise; henüz farkında bile olmadıkları bir sarmalın içindelerdi. Bildiklerimiz bir damla, bilmediklerimizse bir okyanus

Aşıklar Tiyatrosu, Aşıklar Çeşmesi, Aşıklar Mahkemesi ve Aşıklar Köprüsü olmak üzere 4 hikayeyi içinde barındıran bir kitaptır. Hayat küçük tesadüflerle başlar. Hiç beklemediğin bir zamanda, hiç beklemediğin bir yerde ;)

(TAMAMLANDI) Hayat.. Bazı şeyleri kafana vura vura,bazı şeyleri de kalbini kıra kıra öğretir. Ben kalbi kırıla kırıla öğrenenlerdendim.Adam sanıp yüreğimi verdiğim,bununla yetinmeyip hayallerimi,ümitlerimi ve en önemlisi sevdamı emanet ettiğim kocamdan yemiştim en büyük darbeyi.Hiç bırakmayacakmış gibi tuttuğu ellerimi bir anda bırakmıştı.Başka bir kadının ellerinden tutarken acımamıştı bana. Ne yaptıysam olmadı.. Kirletti sevgimi,ihanet etti güzel bakan gözlerime. Bana elveda demekten başka bir şey bırakmadı.. Bende gittim..Ardıma bir daha bakmadım.Aldırmadım acı veren sözlere.Tek başıma devam ettim yoluma.Bir Allah bir ben..Ta ki gözlerim güzel bakan bir adamın gözlerine takılıncaya kadar..

Yüzünü görmeyeli, kokusunu ciğerlerime doldurmayalı, bal rengi gözlerinde erimeyeli dört gün olmuştu. Dört yüz yıl gibi gelen dört gün... Bakışları kırgın, bakışları hüzünlü, bakışları özlem dolu... Hüznü silip, kırgınlığı onaracak bir cümle kurmak istedim, başaramadım. Kalbim, kalbine kavuşmak istercesine deli gibi atarken tek yapabildiğim nemli gözlerimle ona bakmaktı. Acımızı hafifletebilecek ne söyleyebilirdim ki? Başka adamın tohumları karnımda büyürken ben seni seviyorum, mu? Sevgim, acısını, acımızı silip götürebilecek miydi? Gözlerimizi aynı hizaya getirmek adına diz çöktü. Ellerini dizlerime koyup bana bakarken bende ellerimi hasret kaldığım sakallarına götürdüm. Gözlerini kapattığında derin bir nefes alarak kokusuna divane olan ciğerlerime kokusunu hapsettim. 'Sakallarım bile özledi seni...' diye mırıldandı. Elinin altında titreyen dizlerime baktı. Başını yavaşça eğip diz kapaklarıma birer öpücük kondurdu. 'Yaralısın, parçalanmışsın. Kanıyorsun. Yaralarından, acılarından, kanayan yerlerinden, tüm düşmüşlüklerinden öpüyorum.'