“Bu kader; kaç keder eder ki?”

Bir şeyler eksilmiş yüzümden, hırçınca koparmışlar, ağzımdan gülümsemeleri. Bir Cuma akşamı, dudaklarımdan damlayan kanların seslerinde, senden ödünç bir ses istiyorum, kiralık bir soluk.. Bana uzatamadığın elinin her karşılığında, sana bir şeyler uzatacaklar, her iki ellerine.. Ağza alınmayacak, kadar çok sevmiştim oysa ben seni.. Bükülmüş bir belden doğruluyorum, güneşe doğru, sakatlanmış gecelerimden, sek seke geliyor, çocukluğu kaçırılmış düşlerim. Tanrım! Beni rehin al, ama cemâlini gösterme cehennemin, yakma beni. Ruhumu bir nefes gibi al, ve sakla beni bu evrenden. Tanrım.. Ben bir daha acıya sobelenmek istemiyorum! ... Bir şeyler eksilmiş hayatımdan, sen değil. -Ki sen eksilmezsin benden. Sen bende bir bütün iken; gitsen, eksilmem, yok olurum aniden. Gök evlat edinir yüreğimi, şimşekler perişan ederken kirpiklerimi, bir bulut gibi gözlerim, dolar, dolar, semtine yağarım.. O vakit anlarsın; •°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°• Zehra Ahmedova & Mehmet Can Eyican.

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.