Kahpesin Hayat
“Bu kader; kaç keder eder ki?”
Bir şeyler eksilmiş yüzümden, hırçınca koparmışlar, ağzımdan gülümsemeleri. Bir Cuma akşamı, dudaklarımdan damlayan kanların seslerinde, senden ödünç bir ses istiyorum, kiralık bir soluk.. Bana uzatamadığın elinin her karşılığında, sana bir şeyler uzatacaklar, her iki ellerine.. Ağza alınmayacak, kadar çok sevmiştim o...
"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyo...