Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

Teninin kokusunu hissedecek kadar yakınında olsada, uzanıp dokunamazsın korkarsın yanmaktan. O ateşten kor gibi bakar gözlerine, kalbin bağlanır,dilin susar da, "Seni seviyorum" diyemezsin.

Aşk... Gurur... Her şey bir iddia ile başlasaydı... Sizce bu iki kelimeden kazanan hangisi olur? Hangisi daha yoğun yaşanır? Hangisi bizi daha çok yönlendirir? Biri için birinden vazgeçmek zorunda olsak hangisini seçeriz? Ya da ikisi de aynı duyguda harmanlanır mı? Yeni hikayemizde bu soruların cevabını arayacağız ve bakalım sonunda hangisi bulacağız? Nisa ve Semih'in dünyasına adım atarak, ikisinin de nasıl değişimler geçirip, neler yaşadığının tanığı olacağız. Bazı yerlerde gülümseyip, bazı yerlerde hüzünleneceğiz çünkü onların bize anlatacağı çok şey olacak. Bakalım siz en çok hangisini haklı bulacaksınız... Küçükken kalbinizi hiç olmadık birine kaptırsanız, geçen zamanla o yer daha da sağlamlaşsa, sonrasında da onun sizi fark etmesi için bir şansa kavuşsanız ne yaparsınız? Nisa için büyük bir şanstı Semih'in yanında çalışacağı dört ay. Tabi bu işe başlarken attığı adım aslında büyük bir yalandı. Yalanla başlayan bir şeyin devamı sizce nasıl olur? Nisa bize bunun nasıl olduğunu anlatmaya çalışacak bakalım başarılı olabilecek mi? Hepimiz eskilerin "Büyük lokma ye, büyük konuşma!" lafını biliriz. Sizce bu sözü Semih'in duyması için kaç yıl geçmiş olmalı. Çünkü ettiği büyük laflar, boğazında kalacak. Tabi öğrendiği gerçeklerle de olaylar çok farklı noktalara ulaşacak. Üstelik 'yalan' konusunda çok katı olan biri, hayatının en önemli adımının bunla şekillendiğini öğrense... Mantığı ve kalbi arasında sıkışıp kalsa... Sanırım onun yerinde olmayı hiçbirimiz istemezdik. Aşk mı, Gurur mu? Bakalım sizin seçiminiz hangisi olacak? ;)

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

Aşıktı. Hemde öyle böyle değil. Çocukluk aşkıydı kalbinde taşıdığı. Konuştu, kendini anlatmaya çalıştı, çabaladı, elinden gelenin fazlasını yaptı ama karşılığında gördüğü kocaman bir boşluk oldu. Vazgeçmesine neden oldu mu? Kesinlikle hayır... Diğer taraftaysa sevilen sevenin sevgisini çocukça sevgi olduğunu düşünüyordu. Kendisine göre geçici hevesten başka bir şey değildi. Ama ya yanılıyorsa. Ya bu aşk hayatını tümüyle değiştireceği şeyse. Ya kaçacaktı, ya inanacaktı... Peki ya sevgiyle atan kalbe sevgiyle gidecek miydi? Üst üste yapılan yanlış kararlar istemedikleri anıları yaşamalarına sebeb olacaktı. Ve işte o an gerçekten bir karar vermek zorunda olacaktı genç adam. Ya sevecekti, ya gidecekti...

Canı acıyordu... Aşkı bu kadar erken tatması yetmezmiş gibi bir de acısını tadıyordu. Aşık olduğu adam tarafından bir hiçmiş gibi görülmesi gururuna dokunuyordu... Belki de canının yanması bundandı... Sevdiği adam tarafından sevilmemekti acı... Ya da belki de onun gözlerinde görmek isteyip de göremediği duygular yüzündendi. Kendisi kadar acı çektiğini bilmediği bir adamı sevmekti onunkisi... Hayatında aşk nedir bilmeyen İstanbul'un ödüllü mimarı Cenk Tandoğan'a aşık bir kadındı İrem Uluzar. Küçük dediği koca yürekli bir kızı sevmekten kaçınan adam bilmiyordu o küçük kızın onun aşkıyla büyüyeceğini... Ve bilmiyordu bilmediği aşkın kendisini tutsak alacağını... Küçük bir kadının büyüsüne kapıldığı an hayatında ki tüm düzeni alt üst olacaktı... *** (12.12.2015 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.) © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim olmadan alıntı yapılamaz.

Yeminler, intikamlar , acılar, sırlar, fedakarlıklar ve aşk. Bilmediklerinin acısını çeken karaca yürekler. Kimisi kinine üzülücek, kimisi sakladığına . Sonra kaybolan zaman ile birleşicek yürekler. Arkın, intikamın pençesine düşmüş yaralı bir aslan; kim iyileştirebilirdi ki onu bir ceylandan başka? Maral, bilinmezliğin ve keşkelerin içinde kaybolmuş bir ceylan; kim kurtarabilir di ki, onu bir aslandan başka? Onlar, koca gür yeşil yapraklı bir ormanda rastladılar birbirlerine. Yolları kesişti. Aslan yaraladı ceylanı. Ama ceylan farketti ki o da yaralı. Acı çektiler çokça. Ve sonra sardılar birbirlerini. Aşk kutsadı onları, sevda gösterdi gerçekleri. Ve mutluluk hep baki kaldı. Bu hikaye bir adamın intikamının aşkla olan sınavıdır. Tüm hakkı saklıdır. Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup Yazara aittir.

İnsanı sadece sevdiklerinin ihaneti yıkar, kalp kırılır izi derinlerde kalır. Kişiliği oturmuş olan, yaşadıklarından sıyrılıp küllerinden yeniden doğar. Daha güçlü, daha dirayetli... daha... yalnız!..

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar." Sıra onda! Timuçin Eronat. Nam-ı diğer Cambaz.

Son bulmaya yüz tutmuş bir hikaye... Acı vermeyen son olur mu? Ona ilk baktığında filizlenen aşkın, son bakışınla son bulur mu? Ya onunla atmaya başlayan kalbin, gidişiyle durur mu? Acılarla bezenmiş bir hayat, özlediğin gelmeden mutluluğa bulanır mı? Hata yapmayı bile yeni öğrenen bir adam, pişmanlığı iliklerine kadar hissederse... Güzelliğin kelime anlamı bir kadın, kocasının yaptığı bir hatanın acısını iliklerine kadar hissederse... Neler olur? Bir intikam planının pençelerinde can çekişen, yaralı bir aslan misali güçlü bir aşk onlarınki... Hayatını adadığı adamın tek bir hatasıyla mahvolan bir kadın Eslem... Ve Selim, onu hayatında ilk kez tattığı pişmanlıkla, kaybetmekten korkarak daha fazla severken kaybetmek üzere... Pişmanlığı gözlerinden okunabilen Selim, oğlunun annesinin kırgınlığını geçirmek için bir ömür beklemeye razı... Affedilecek mi? Oğlunu düşünerek kocasına bir şans vermeyi kabul eden Eslem, yaşadığı her büyük acıda Selim'e sığınırken, Selim'in canını daha çok yaktığını fark ettiğinde; kendi için adamdan vazgeçebilecek mi? Yoksa aşk, sevgin için kendinden vazgeçmek mi? Aşk emek ister, evlilik sadakat, sadakat ise fedakarlık. Peki ya ayrılık? Ya ayrılık tüm gücünüzü, yaşam enerjinizi, samimi gülüşlerinizi istiyorsa? Yine de onun için onsuzluğa katlanmak çok da zor olmasa gerek... Ya da adam öyle sanıyor! *Tüm Hakları Saklıdır * DÜZENLENECEKTİR