Bela ve sırlarla dolu kasaba gibi küçük bir şehir içinde bir anda sır gibi gelişen bir ölüm ne kadar etkileyebilir insanı? Kimsenin masum olmadığı bir yerde tüm oklar kendini her şeyden uzak tutmaya çalışan Affan'ı gösterirken kendini aklayabilmesi ne kadar mümkün? Üstelik her şey çıkmaz bir yol alırken kasabaya gelen yeni kız beraberinde daha büyük sırlar getirince kasabada taşlar yerinden oynamaya başlar. Uzun bir yol ve kocaman bir labirent. Her ipucu labirentte bir adım demek. Seçim senin; sağ taraf mı? Sol taraf mı? Unutma, her seçim bir bedel gerektirir. Saklı Şehir'e hoş geldin.

Karanlık dünyanın tam ortasına atılmış beyaz noktadan ibaret bir sokak; Çıkmaz. İnsanların gelip geçtiği, arabaların korna bastığı, hayvanların kendilerine yuva bulduğu ama insanların aldığı nefeste boğulduğu o Çıkmaz'da bir Kuyu saklıydı. İnsanlar oyun oynamayı sever, dünya insanların oynadığı oyunla döner. Küçük kadınların oynadığı oyunlarda karanlık izlerin gizlendiği bu Çıkmaz'daki Kuyu'ya bir küçük kadın daha düşerse ne olur? Sesleri çıkabilir mi? Yoksa oyun daha da mı kirlenir? Berva; fırtınanın ortasında yanan kız. Bu oyunda en fazla nereye kadar savaşacaktı? ---- Seslerini çıkaramayan kızların sesi olmaya geliyorum. Bu kitapta birçok hayat gizli, birçok kirli iz gizli. Kara lekeleri beyaza boyamak senin elinde. Fırçanı al ve kapıyı arala, korkma burada çikolata veren amcalar, seni olduğundan farklı seven babalar yok. Onlara seslerini çıkaran güçlü kızlar var ve unutma, onlardan biri de sensin. Hayat çizgini belirlemek istersen her bir satırı hayatının aynasına yansıt. Gülümse, acıların kendinden utanacağı kadar güzel hem de çünkü sen kadınsın ve hayatının merkezinde hep bulunsun; kadınlar kırık saçlarına bağladıkları umutlar kadar güçlüdür. Güçlüsün.

Açıklaması yoktu hayatlarının...Bir kız vardı sadece, bir de erkek. Tek farkları vardı; Kız her saniye ölmek isterken, erkek ölüme giden sevdiği için oradaydı. İki oda vardı sadece...Karşılıklı bembeyaz iki oda. İçerisinde karanlık iki hayatı barındıran bembeyaz iki oda. Gitmemesi için nefret bürüyen Emir... Kalması için gitmeyi göze alan Umut... Sadece yapabildikleri tek bir şey vardı. Koyu kahveler çıplak ayakların sahibinin yüreğine SON BİR defa fısıldayacak, bileğinde onlarca jilet izi olan sönük yıldız da koyu kahvelere UMUT vadedecekti. Yaralıydı o kalp. Taştandı. Yumuşamazdı. Tek aşkıydı kırmızı şişedeki rengi elma suyundan olan zehir. Aşkı nasıl beklerdin ki o soğuk bedenden? Buz kutbu gibi olan parmak uçlarıydı kalbi acıtan. Bulutlarda hissettirecek yumuşak saçları aykırıydı belki doğasına. Emir'di o...Gözlerinin takıldığı yerlerin uçuruma dönüşmesinden korkardı Umut. Ölümlü hayatında tek hatası vardı, ölümsüz aşkı bulmaktı...