Aspendos Yayınları ile anlaşılmıştır, kitap olacak. Çağla Gürpınar, stilettolarının yerleri dövdüğü bir çift uzun bacak olmanın yanı sıra dişli ve çekici bir kadındı. Yıkılmaz görüntüsü yıkılmışlığından geliyordu. 12 yaşındayken anne babasının yaşattığı travma onu duygusuz kalmak gerektiği kanısına ulaştırmıştı. Kimselerin bilmediği çaresizliği onu yapayalnızlığa ve güvensizliğe itiyordu. Kadir Tuna, evli kadınların bile hayır diyemediği lider ruhlu, ağır bir genç adamdı. Kadınlar... Oyuncaktı. Hayat ona güzeldi. Aşk sadece bazı eylemleri daha edepli söylemenin yoluydu. Türlü bağlantılarla sürekli hayatının bir köşesinde olan Çağla'yı gördüğünde de oynayabilecek miydi? Biri aşkın yıkıcılığına diğeri de cinselliğine inanan iki insan nasıl anlaşacaktı? "Lüks mekanın terasına açılan kapı aralandı ve içeriye stilettolu bir çift uzun bacak adım attı. " Güçlü Kadınların Yazarı

Kapak Tasarımı : Sofirella- (Teşekkür ederim :) ❀❀ Berfin ile Karan küçüklükten beri yan yanaydı. Kendileri de dahil kimse onları ayrı düşünemezdi. Bunda kötü bir şey de yoktu. Herkes gibi onlarda birbirilerine en fazla dost/kardeş gözüyle bakıyordu. Ama sonra her şey değişti. Yaşları büyüdü, vücutları gelişti ve ikisi bambaşka insanlar oldu. Sonra aralarında arzunun kıvılcımları çaktı, yandı ikisi de, küller savruldu etrafa. Ama bu olamazdı. Karan, ailenin küçükken yanına alıp oğulları yerine koyduğu kişiydi. Karan bunu Berfin'in babasına, Hasan Olcaylar'a yapamazdı. Çünkü onların gözünde bu iki kişi kardeşti. Karan'a Berfin'i gözü kapalı emanet ederdi ailedeki herkes. Ama Karan onları hayal kırıklığına uğratıp Berfin'i arzulamıştı. Şimdi sorun şuydu, ya bu küçüklüğünden beri tanıdığı, kendisinden daha iyi bildiği kadına karşı duyduğu arzuya engel olmayacak, yaşayacaktı Berfin'i; ya da ailesi saydığı insanları hayal kırıklığına uğratmadan yok sayacaktı aralarındaki kıvılcımı. Adam ne yapması gerektiğini biliyordu ama nasıl yapacağını, karakterini ezbere bildiği kadının vücudunu da ezberleme ihtiyacını nasıl dizginleyeceğini bilmiyordu. O konuda kafası karışıktı adamın. Eli kolu bağlıydı... ❀❀

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

Bu dünyada nasıl anne ve babamızı,aşık olacağımız kişiyi seçemediğimiz gibi dış görünüşümüzü de seçemeyiz. Bazıları kilolu olur,bazıları zayıf,bazıları çirkin olur,bazıları güzel/yakışıklı.Hepsi birbirinden farklıdır,Tek bir ortak noktaları vardır; Hiçbirinin başkasının kusurlarıyla dalga geçmeye hakkı yoktur.Herksin bir kusuru vardır ama kimse kendisiyle dalga geçilmesini hak etmez.Tıpkı Melis gibi. Melis de istemezdi kilolu olmayı,sivilceli olmayı,gözlük kullanmayı.Diğer insanlardan ne farkı vardı ki onun.Evet kiloluydu,evet çirkindi,evet sivilceliydi ,evet gözlüklüydü ama o da tıpkı diğerleri gibi bir insandı .Her insan gibi onunda sevdiği, aşık olduğu birisi olamaz mıydı? Olabilirdi, oldu da zaten ama aşık olduğu kişi kendisiyle dalga geçen, gurunu kıran, aşağılayan insanlardan sadece biriydi. Yine kendisiyle dalga geçilen bir okul gününde arkadaşının sayesinde hayatı bir anda değişiverdi. Değişti değişmesiyle ama sevdiği erkekten intikam almak uğruna adadığı hayatında başına gelmeyen kalmadı. ***Başkalarının kusurlarıyla dalga geçenler,kendi kusurlarını gizlemek isteyenlerdir.***

Her yaz Ayvalık'a anneannesinin yanına kalmaya giden Ece, bu yaz beklemediği şeylerle karşılaşır. Ayvalık'a gelmeyi hep istemesine rağmen burada eksik olan bir şey vardır. Efe'den ayrı üç ay geçireceği için yazının mahvolduğunu düşünen Ece, adı gibi bildiği bu yerde beklenmedik bir süprizle karşılaşacaktır. İzmir kitabının ikincisidir. Öncelikle ilkini okumanızı tavsiye ederim.

"Öptüm. Haddime değilken, dudaklarını tattım. Kim bilir ne büyük cezası vardır o dudakları öpmenin? Ama yanmayı da göze aldım. Şimdi Adem'im. Cennet'inden kovma beni." -2 bölümlük kısa hikayedir, devamı yoktur.- Mert A. Akcan 2015

Şehadete susamış bir özel harekat polisi; Hamza... Kocasının ördüğü duvarlara hapsolan küçük bir Yağmur damlası... Bir adamı kınalı perçeminden sevip bağrına basmak... Bir kadın için ölmeyi değil! yaşamayı göze almak... Onların hikayesi... İmtihanı... Aşkı... ❤️❤️❤️❤️ KALBİNE GÜNEŞİ ASMAYA GELDİM!

Ve ben ilk defa yanlış kişiyi öperek, doğru olanı yaptım.

"Biz birbirimiz için kesinlikle yaratılmamışız." Şizofrenik bir kahkaha atarak ona baktım. "Ah! Bu konuda anlaşabilmemiz ne kadar güzel!" @lineofsight için her zaman senin için

"Benimle evlenir misin?"dedi genç kadın.Bir elini gergince, sallanan platin halka küpelerine götürmüş, genç adamın cevap vermesini bekliyordu.Adamın güçlü, ortama hakim duruşu karşısında bütün özgüvenine rağmen kendini küçücük bir serçe gibi hissediyordu. Genç adamın şahini andıran keskin bakışları, yaptığı teklifle donuk bir hâl aldı. "Efendim?"Dedi kulak kabartarak.Genç kadının yaptığı teklifle bozguna uğradığı belliydi.Kaskatı kesilen bedeni, elinde parçalamak istercesine sıkı sıkı kavradığı viski bardağı dışında tekliften hoşlanmadığını belli eden bir şey yoktu. Bakışları genç kadının narin yüz hatlarında ve tereddüt dolu mavi gözlerinde gezindi. Genç kadın, onun bakışlarının yoğunluğundan etkilenerek, topuklarının üzerine kıpırdandı. Müzik ortamın sessizliğini bastırıyordu ama genç kadın daimi bir sessizliğin ortasında kalmışlar gibi hissediyordu. "Benimle evlenir misin?" Hayatında ilk kez bir adama evlenme teklifi ediyordu. Evlenmesi gerektiğinden gözüne en iyi seçenek olarak, Mahir Sancak'ı kestirmişti.Babası devreye girip, ortalığı yıkıp dökmeden önce en azından adama kibarca evlilik teklifi etmeyi düşünmüştü.Babasının planladıkları yanında, genç kadının bu düşüncesi insanın kulağına dalga geçer gibi geliyordu ama Merve'nin başka bir seçeneği yoktu ne yazık ki. Mahir Sancak olmak zorundaydı. Ama gelin görün ki adam hiç de onunla evlenecek gibi görünmüyordu. Düz, sabit bakışlarla, "Siz ne dediğinizin farkında mısınız Merve Hanım?"derken sesine yansıyan hoşnutsuzluk, canını sıkmamış değildi.