Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşk...
"Çok yakında... Çok yakında, sana yemin ederim, o safir gözlerinde benden başka bir ruh nefes almayacak. Senin sadakatin yalnız bana olacak..." Tüm güzelliklerden ve merhametten sıyrılmış, sevginin ne olduğunu bilmeyen bir adamdı Brian. Bağlılığı sadece krala olmuş ve ne bir toprağa ne de başka bir insana varoluşundan...
Aileni üzmemek için ne kadar ileri gidebilirsin? Üstelikte evliliğe asla sıcak bakmayan biri olarak, buna ne kadar dayanabilirsin? Zamanla nefret ettiğin bu kadına gerçekten aşık olursan. Ve her şeyin aslında göründüğü gibi olmadığını, her şeyin bir yalandan ibaret olduğunu öğrendiğinde ne yaparsın?
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...