Wczesną jesienią, Louis razem z grupą znajomych spędza dwa tygodnie w ośrodku wypoczynkowym, noszącym nazwę "Pod Złotą Różą", mieszczącym się na samym krańcu spokojnego White Hills. To, czego cała piątka się spodziewa, to niezapomniane przygody, które czekać ich miały w pozornie zwykłym miejscu, imprezowanie bez opamiętania do białego rana i rzucenie w niepamięć szarej i przytłaczającej codzienności, która na te chwile miała stać się nieistotna. W końcu nie ma czasu na zmartwienia, kiedy zewsząd budynki otaczają gęstwiny lasu, świeże powietrze i jezioro, rozpoczynające się tuż pod wynajmowanymi przez nich pokojami. A co najważniejsze, w hotelu regularnie odbywają się duże uroczystości, których młodzi ludzie z całą pewnością nie mogliby sobie odmówić. Wszystko wydaje się być dopięte na ostatni guzik i zdaje się, że nic nie będzie w stanie popsuć ich planów oraz tego, jak wszystko to sobie wyobrażali. Każdy z nich jest przekonany również, że właśnie te dwa tygodnie odmienią ich życia. Ale czas na niegdyś skrywane głęboko tajemnice, dawno nieroztrząsaną przeszłość i zmierzenie się z prawdą w końcu nadejdzie, być może w najmniej odpowiednim momencie. A może w tym najbardziej odpowiednim, ale oni jeszcze tego nie wiedzieli. Tytuł: Pod Złotą Różą Autor: chojrak (ja) Paring: Larry Stylinson Czas i miejsce akcji: White Hills, Wielka Brytania, październik, 1994 rok Ostrzeżenia: wątek homoseksualny, przekleństwa, sceny +18; AU

Normalny przyjacielski wypad zmienia się dla Ryana diametralnie gdy do baru wchodzi jeden z jego gnębicieli, Brendon Urie. Pod wpływem alkoholu robią rzeczy, które będą mieć niekorzystne skutki w przyszłości. Jak potoczy się historia? I jak skończy się to dla Ryana?

"- Jesteś bardzo pijany, Ryan. Bardzo bardzo. - odparł, głośno wypuszczając powietrze. - Miejmy nadzieję, że jutro nie będziesz pamiętał. - Chcę pamiętać. " Nudne wycieczki po Seattle potrafią okazać się bardzo wartościowymi i niezapomnianymi.

Bycie zakochanym w swoim koledze z zespołu bywa bardzo trudne. Zwłaszcza, gdy szanse na to, że to uczucie jest odwzajemnione, są nikłe. Czy Brendon odważy się otworzyć przed Ryanem i wyzna mu prawdę? Jak ta cała sytuacja wpłynie na przyszłość zespołu? Zapraszam do czytania

Jedyne co kochali bardziej niż siebie, to ranienie siebie wzajemnie. A prawda jest taka, że nigdy do siebie nie należeli.

Minęło 10 lat. 10 lat od Cape Town i rozstania zespołu. Ryan i Brendon ruszyli ze swoimi życiami i mają się cudownie. Nie tęsknią za sobą, nie myślą o sobie i są szczęśliwi. Przynajmniej według fanów. A jakie są realia?

Opis: - Chodźmy do mojego samochodu, co? - Louis usłyszał Harry'ego, kiedy uniósł swoją głowę i spojrzał na niego. Ziemia ruszała się pod jego stopami, chociaż może tylko mu się wydawało. Podniósł swoją rękę, żeby go odepchnąć, bo, nie, to nie mogło dziać się naprawdę, jednak czuł się zbyt słabo. Jego ręka opadła tylko z powrotem po jego boku. Harry? Nie, on był za miły. Może po prostu zabierał go do domu? - Zabierasz mnie do domu? - wyszeptał niewyraźnie Louis, a jego przymknięte powieki drgały niespokojnie, kiedy wpadł na Harry'ego. Mógł usłyszeć, jak jego serce bije. Biło szybko. - Tak - odszeptał Harry, zdejmując swój płaszcz i nakładając go na ramiona Louisa, któremu wszystko wokół się rozmazywało. Nie miał bladego pojęcia, co się w ogóle działo. Byli chociaż ciągle w tej kawiarni? Wydawało mu się, że był pod wodą; kolory skakały wokół niego. - Zabieram cię do domu, kochanie. Autorka: BeyondxLawliet Zgoda: jest! Link do oryginału: http://archiveofourown.org/works/980098/chapters/1929611 Beta: Monika (www.badgirlfrombradford.tumblr.com) Za banner wykorzystany w okładce bardzo dziękuję Oli! (www.brzydka-nazwa.tumblr.com)

Jesteś tak piękna, gdy twoja twarz wykrzywia się w akcie strachu. A twój krzyk? Niebo dla mych uszu. © kamalovexx

Louis, ku swojemu przerażeniu, uczęszcza do elitarnego uniwersytetu, gdzie imię Zayn Malik coś oznacza, Niall Horan nie przestaje gadać, wszędzie stoją fortepiany, a Harry Styles, jedyny syn uzależnionego od narkotyków, psychicznie chorego byłego rockmana, ma perfekcyjny uśmiech i pozbawione emocji oczy. Wszystkie credity dla wspaniałej autorki Claire (Velvetoscar @ ao3, mizzwilde @ tumblr).