Mira için tek bir cümle vardı ; "Aşk diye birşey, yok." |Aşk'a inanmayan kızın, Aşık olma hikayesi.|

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

İnsanları dış görünüşüne göre yargılayan bir toplumda yaşıyoruz. Beste'nin de başına ne geldiyse dış görünüşünden gelmişti zaten. Erkek arkadaşının onunla parası için çıkıp onu aldatması mesela. Aldattığı kişininde Beste'nin en yakın arkadaşı olması. Aşık olduğu kahramanım dediği babasını şirketteki odasında yarı çıplak bir vaziyette sekreteriyle öpüşürken görmesi.. Siz olsaydınız Beste'nin yerinde ne yapardınız? Beste annesine söyleyemedi bu olayı. Zaten bu olayı annesine söyleyip üzmenin bir anlamı yoktu ona göre. Annesi kocasının ufak kaçamaklarını bilen bir kadındı zaten. Beste gitmeyi tercih etti. ABD'de eğitim görmeyi. Ufak bir pürüz vardı bu hikayede. Bu pürüzde Beste'nin intikam istemesiydi. Beste artık saf ve çirkin bir karakter olmaktan çıkmıştı. Artık o bütün erkeklerin yavşadığı, sokakta yürürken arkasından ıslık çalındığı bir genç kızdı. En kötüsü de o artık kötüydü. O artık masum değildi . O intikam istiyordu. O herkesin korkacağı cinsten biriydi artık. Gizemliydi mesela...

"Ya sen hayırdır gülüm?" "Kız o ne biçim laf?" Annemle kavga ediyoruz. Neden? Yok kuma olcakmışımda o aileye çocuk getircekmişim. Neden? Çünkü ağanın ilk karısı kısır. Peki neden ben? Onu bende bilmiyorum. ❤❤❤ Final - 9 Eylül 2015

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.

Harry Styles ile ilgili yazılmış bir korku hikayesidir. Başlangıç Tarihi: 15/06/14 Bitiş Tarihi: 29/01/17 İKİNCİ KİTAP YAYINDA!

-seninle kurduğum hayalleri başkasıyla yaşayacak kadar güçlü değilim ben anladınmı dedim . bir yandanda bağıra bağıra ağlıyordum boşluğa düşmüştüm oda giderse ne yapardım ben sonra onunda gözünden birkaç damla yaş aktı ve -selin !emin ol ayrılmamız ve senin onunla birlikte olman ikimiz içinde en iyisi ben senin mutluluğun için senden vazgeciyorum .bunu hiçbir zaman unutma dedi . söylediği kelimeler ağızından her çıkışında icim parcalandı olamazdı , olmamalıydı o benim mutluluğumu istiyordu fakat benim mutluluğum oydu onu beni bırakmaması için zorlayamazdım bende bu güzel oyunun bittiğini anlamıştım artık ve gözlerimde yaş kalmamıştı nerdeyse yaklaşik bir iki saat ağlamıştım sonra ona doğru yaklaştım ve kulağına eğildim -başka bir kızla benimle olduğundan daha mutlu ol ki beni kaybettiğine deysin .

Bakışlarım gözlerini bulurken "Gözlerime bak ve doğruyu söyle" Başımı yavaşça sallayıp gözlerine bakmaya devam ettim. Sakin bir sesle "Ne görüyorsun ?" Gözlerimi kırpıştırdım. Kaşlarımı çatıp dikkatlice inceledikten sonra omuz silkerek"Göz " Bir Cemre Vakası'na hazır mısınız ? © Tüm telif hakları saklıdır. (Haklarının odamdaki mor kitaplığın içindeki kitapların içinden 2.sınıf test kitabımın içinde saklı olduğunu size asla söylemeyeceğim söyleyeceğimi de nereden çıkardınız ?)

#Wattys2016 Koleksiyoncu Edisyonu Kazananlarından birisiyiz! Hiçbir şey tesadüf olmadığı gibi bundan sonra yaşayacaklarıda tesadüf değildi. İzmir onun dönüm noktasıydı. Aşkını, sevdasını, kaybettiklerini bulduğu şehirdi. Hayatı asıl bundan sonra başlıyordu ve o kendi hayat hikâyesine yön veriyordu... Kendi elleriyle yazıyordu hikâyesini ve mutluluğa doğru adım adım ilerliyordu. Mutluluk çok yakındı... Bir yanda konservatuar okuyan iki genç ve güzel kız diğer yanda bir çete! Bay Sapık? Kırmızı Sütyenli? Tüm Hakları Poyraz'ın kumarhanesinde, Bukrenin ise kırmızı sütyeninde saklıdır.