✒Son gün olmasın dostum, çelengim, top arabam... Alıp beni götürsün, tam 4 inanmış adam.. ✒Bekir, Ali, Ömer ve Osman... Modern zamanların klavyelerinden değil, fazla geçmiş bir zamanın tozlu sayfalarından çıkıp geldiler. ✒Hem 4 çeyrek de bir tam ederdi ^^ ✒Aşk imiş her ne var alemde, ama kim demiş o Aşk bir ademe? Bismillahirrahmanirrahim

** HER AŞK KENDİ CEHENNEMİNİ YARATAN BİR MACERADIR! ~ AH MARDİN AH, Yakıldı dumanın gönül yataklarına, Ömrün kazıldı töre mezarlarına, Şimdi bu vakitler, Mardin de bir adam gezer toprağına yaş damlar yanağına kan! Gözyaşıyla beler geleceğini ve bekler ona gelecek denileni... Gözlerinin burcundadır daima sevda denilen meret, Ve bekler inatla ilelebet... MIHLI aşiretinin merhametli adamı DERMAN, Düşmanı dostundan çok derler her zaman Oysa bilmezler mi ki yiğit düşmanıyla anılır Ve satılanların dünyasında pes etmeyenler daima kazanır! AH ADIYAMAN AH, Surların ardında gizlenir aşk çoğu zaman, Ve öyle bir aşktır ki bu; Gizli saklı duran tipik, kahpe bir düşman, Ardından vurur kimi zaman! Dilden düşmeyen ahların yüreklerde yankılanan acısının esiri, tutsak beyinlerin gönlü prangalı bilekleri kelepçeli gözleri kör mahkûmusun! Diyeti ödeyen ama hiç niyetiyle ölmeyen analarını hiçe sayan çocukların babası, Gözlerine sürme niyetine kan çeken kızların anasısın, Adamlıktan noksan yüreksiz erkeklerin var eşiğinde, Sevdalarını gönüllerince yaşayamayan âşıkların var kalp beşiğinde, Uzaktan bakınca.... Ama biri gezer Adıyaman sokaklarında, O adam ki sevdanın dili olsa da yazsa onu, Yüreğindeki kimsesiz jargonu döküp racon kesse keşke, Belindeki silahtan önce insanlığı konuşsa yine, Attığı her adımla yeri göğü inletse, Geçtiği sokakların selamını cebinde taşısa, Vardığı her köşe başında merhametini dağıtsa tüm kahpe zihniyetlere, Ah Adıyaman Ah, İşte böyle birini sakladın koynunda bunca zaman, Yolundan alacaklı bir yolcuydu diye mi bunca acın bunca çaban? Dağ gibi yalnızlıklardan düşürdün alazlı bir sevdaya, Eline kan sıçradı ARAF'ın, gözlerinin bebeğine ölüm! Söyle şimdi bize hangi vakit alınır ki öcün? ~ HER MACERA AŞKIN ADIDIR! **KİTAP O

Sanki ben camdan bir vazoyum da birileri üzerimden tüm örtülerimi sıyırmış...açıkta kalmışımda ufacık bir sarsıntıda düşüp kırılacakmış gibi. Benim bıraktığım her şey bir başkasına yuva olmak için hazır artık.

"Gitme desem." "Kalamayacağımı biliyorsun. Beni en iyi sen tanıyorsun. Kalırsam sevdiğin erkek olmaktan çıkacağım. Bununla yaşayamam." "Döndüğünde bize ne olacak dersin? Birbirimizi şimdiki gibi sevebilecek miyiz yine?" "Bildiğim tek şey var. Ben seni şimdikinden daha çok seviyor olacağım." "Ben de, ben de seni." "Eğer dönmezsem, dönemezsem "Söyleme. Hiçbir şey söyleme. Ben bekleyeceğim." "Bak, yıldız kaydı. Bir dilek tut." "Tuttum. Her yıldız kaymasında aynı dileği tutacağım." "Şimdi bana söz vermeni istiyorum. Dönemezsem kaldığın yerden devam edeceksin hayatına." "Yapamam. Bunun için söz isteme benden. Yapamam, o kadar güçlü değilim." "Yapabilirsin ve benim için yapacaksın. Kaldığın yerden devam edeceksin hayatına. Söz ver." "Bu bir veda mı? Bir şey eksik sözlerinde." "Ben sana asla veda etmem, sadece iyi olmanı istiyorum." "Ama..." "Sus! Bir kitapta okumuştum. Hayata gözlerimizi açtığımız anda bir melek elini uzatıp işaret parmağını tam ağzımızın üstüne koyarmış: 'Sus, olur mu? Hiçbir şey söyleme!'dermiş. İşte her insanın dudağı üzerinde bulunan çukurluğun nedeni buymuş. O yüzden sus. Dudaklarından değil kalbinden geçenleri görmek yetiyor bana. Sana da yetmeli benim kalbimden geçenler." Bu onların son konuşmasıydı. Sonbahar, en sert rüzgarlarıyla kilit vurdu gönül kapılarına. Sadece yıldızların tanıklık ettiği, gökyüzünün görkemli parlaklığının mührü altında kilitlenen aşkın son demiydi bu. Rüzgar ters yönden esmiş, birini gökyüzünün parlak yıldızları arasına diğerini yeryüzünün bilinmezliklerine savurmuştu. Geride yetim kalmış bir aşk ve gökyüzüne takılmış bir yıldız kaldı.Bir de kendine düşman fısıltılar.