(30 Aralık 1995.) *pacific rest Ocean/dinlenmesi gerek.// "Jeon Jeon-gguk'a;⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Kuzeybatı Pasifik'in Haida Kızılderililerinde "şiir yazmak" için kullanılan fiille "nefes almak" için kullanılan fiil aynıdır. Yani eğer sana yetişmek istiyorsam Jeon Jeon-gguk; Atlantik ve Pasifik beş kıta, hepsini koşmam gerekecek.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀sevgilerle, Kim Tae-hyung."

Nefes kesici bir an; Yoongi, o gece Jimin ona sarıldığı vakit düşündü; "geç bir yaz akşamında, gece kuşları ilâhiler öterken önce tanrı, daha sonra da melekler terketti ikimizi. Tanrının beyazla kirletilmiş yüreği, meleklerin beyazla kirletilmiş yüzleri." ❁❀"yoonmin."✿❃ Tamamlandı.

❥ jikook Jungkook derin bakışlara, artık ıslanamayacak kadar yorgun gözlerle bakarken ''Ben senden vazgeçtiğimi hiç söylemedim ki.'' dedi burukça. ''Ben senden vazgeçemem ki.'' ''Benim yüzümden canın yakılsa da mı vazgeçmezsin?'' Jimin masumca sormuştu. Öyle masumdu ki sesi, Jungkook'un göğsü titredi. Öpmeye doyamadığı bal dudaklar ne acı sözler fısıldıyordu ona, ne yakıcıydı o güzel gözlerdeki acı bakışlar... ''Senin tarafından canım yakıldıktan sonra bile vazgeçmedim.'' Jungkook Jimin'e bakarken anlasın istedi, içindeki yangının onu da yaktığını, dudaklarının sızladığını anlasın istedi. Kollarının uyuştuğunu, ona uzak kalmanın onu da nasıl yorduğunu görsün istedi. ''Sahiden benimle ölümü mü seçiyorsun?'' ''Hala anlamadın mı?'' Jungkook bir tek bunu sordu. Cidden, hala anlamamış mıydı? *duende (İspanyolca): Bir sanat çalışmasının bir insanı derinden etkileyen gizemli gücü

Kim SeokJin bir robot. Kim TaeHyung'sa bir yabancıya bile nazik olan birisi. Bir robotu bile değiştirebilir mi ki, sıradan bir insan?

[Tamamlandı] Gözyaşlarını kuruttuğu mektubu bıraktı ardında. İçine sığmayan sevgisini dökmek istedi satırlara. Yetmedi, yazmak istedi sayfalarca. Ne kağıt yeterdi sevgisini anlatmaya, ne de ömrü. Ona olan sevgisini ay tozlarına gömdü.