Hayalleriniz uğruna nelere katlanmayı göze alırsınız? Mesela pembe kimliğinizi bir kenara bırakıp, mavi kimliğe bürünmeye cesaret eder misiniz? Olmaz mı? Ben böyle birisinin hikayesini biliyorum ya da hayal edebiliyorum diyelim. Ve size anlatmaktan zevk duyarım. Yalnız... Belirtmekte fayda var. Hikayemizin kahramanı Ece, gece on iki den sonra fakir ama gururlu bir prenses'e değil aksine isminin sonuna -vit eki alarak bir prense, nam-ı diğer Ecevit'e dönüşüyor. Sonra ne mi oluyor? Kaçarken düşürülen bir bıyık ve ülkede kayıp prensin aranması... Bazen aradığınız büyük aşk, kendisini değil de kimliğini saklamış sizin onu bulmanızı bekliyor olabilir. Sonra ne mi olur? Bol hızlı, bol yarışlı Formula Aşkı'nın konu alacağı eğlenceli bir hikaye olur. O zaman bir an önce ben yazmaya siz okumaya başlayın da devamını hep beraber görelim.

"Ben seni affettim Sinem, sende kalbini kıran Yusuf'u affet. Gitmek zorunda kaldığın için elim kolum bağlı, ne zaman istersen söyle yanına gelirim. Tamam mı?" Neredeydi o asabi Yusuf? Yusuf, hasret kalacağı bu kokuyu derin derin içine çekerken, Sinem Yusuf'un duygularından habersiz sarıldıkça sarılıyordu ona. Kopmamak ister gibi, Yusuf'un yanlış anlamasına mahal verecek gibi. Azıcık daha sarılsa Aşık diyeceği kadar duygu yüklü bir sarılmaydı bu. Dışardan bakan iki aşığın vedası derken, Yusuf'un içi yangın yeriydi. Uçağın kalkacağını anons eden kadın sesi, ayrılık çanlarını çalmıştı. Sinem, Yusuf'tan ayrılırken, aklında olan en önemli şeyi söyledi. "Yusuf'um sana emanet Yusuf, senden tek istediğim bu. O'na iyi bak."

AŞK HALİ Ayda Solmaz; aşkın peşinden koşan hayallerle dolu bir genç kızdı. Nişanlısı Erman'ın peşinden yola çıktığı Amerika'da ayağının tozuyla tüm kaleleri yıkılırken hayat tesadüflerle dolu bir ağ örüyordu onun için. Belki babası haklıydı, o hiç doğru kararlar alamıyordu; ama bunu dengeleyecek bir de ilahi adalet vardı. Daveon Ross hiç debilinen kibar adamlardan sayılmazdı. Gene de görüntüsünün göstermediği vicdanı sokak ortasında boynuna atılıp ağlayan bir genç kızı NewYork'un orta yerinde bırakmaya elvermediyse onun ne günahı olabilirdi ki? Hele de bu kız annesinin diyarından gelen safın önde gideniyse? Yaşamda başımıza gelen en kötü olaylar ya kaderin göremediğimiz ağlarını ören o güzel anlar içinse? İşte bunun cevabı Ayda'da saklı...

En beğendim,ucunda kıyısında kendimi bulduğum şiirler...

"Sen gerçek misin?" Yaren genç adamın gözlerine bakarak gülümseyip, aynı tonda fısıldadı. Adamın aklını başından aldığından habersizce. Nefes kesici güzelliğini hesaba katmıyordu çünkü, tüm bunları yaparken. "Gözünde ki perdeyi kaldırmamı ister misin?" "Seni daha güzel görebileceksem neden olmasın ?" Adamın bu cevabının ardından sol elini adamın omuzunda sabitleyip gerinerek, sağ yumruğunu adamın gözünde patlattı. "Bak bakalım şimdi nasıl görüyorsun, hala güzel miyim Serkan?"

'İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?' ÖZDEMİR ASAF

"Bu evde sigara içemezsin." Sigarasından bir duman çekip gözlerini kısarak havaya üflediğinde ayağa kalktı. Tam karşıma geldiğinde paketini avcunun içine alıp sigarasını Balkonun demirinde söndürdü. "Sen bana biraz daha bu halinle direktif verirsen, gözlerimle seni içeceğim Melike." "Sen, Of sınırları içerisinde olduğunu unuttun galiba?" Karşımda uykulu gözlerle yarım yarım bakan yamuk gülüşlü egoist, yanımdan geçerken cevap verdi. "Yanından geçerken insanın olduğu ilçenin adını zikredesi geliyor, unutmak ne mümkün?"

"Gazanfer, Sevda dediğin öyle uyanayınca seni görmek istiyorum diye söylenen cümlelerin arkasında gizlenen duygu değildir." Ellinin tersini dizine dokunup, sanki sevdasının saçlarını okşar gibi okşadı. "Nereye baksan gördüğün hep o olur. Özlersin ama öyle ezbere bildiğin tenini değil, kulaklarında çınlayan sesini de değil. Ciğerlerine dolduramadığın kokusunu hiç değil. " Öylece yere bakıyor, bilinmeyen bir özlemi anlatmak için kelimelerin nakıs kalışına şahit oluyordu. "Sana söylediği iki kelimeyi özlersin, sonra kulaktan kulağa sana bir şekilde ulaşan haberlerini alırsın. Anlarsın ki, sana gönülden verdiği sözü tutuyor, yar olmuyor kimseye sana yarayken." Başını kaldırıp gözlerime öyle bir baktı ki Kadir, içi titredi Gazanfer'in. "En çokta neye sevinirsin biliyor musun, yaşamasına. Canının sağ olmasına sevinirsin. Senden uzakta, senden başkası olmadan, yaşıyor olması sana ümit olur." "Kadir, yarana dokunursan, ne olur?" Cehennem ateşine atılmışçasına oturduğu yerden dikeldi. Sevdası omuzlarına çökmüş Kadir, dağ oldu kükredi. "Asla! Asla olmayacak öyle bir şey!" "Yarana dokunursan ne olur Kadir?" Seslice yutkundu. "Yarama dokunursam, kanar. Sarmama izin vermezler, ateşle dağlarlar. O kanamasın diye, ben bir ömür yanacağım Komutanım." "Gerekirse dağlasınlar Kadir, sonunda Yaran, yâr olacaksa sana, değmez mi?" "Eğer onun gözünde bir damla yaş, yüreğinde bir sızı olursam Karadeniz şahidim olsun kendi ecelim olurum." Sağ yanağından aşağıya bir damla ateş yuvarlanırken, kaşlarını çattı. "Bu yaşıma kadar nasıl sessiz sessiz sevdiysem, yine öyle yapacağım. Benim Sevdam kimsenin canını yakmayacak." "Kimsenin canı yanmasın diye sen öldüreceksin kendini. O bunu ister miydi?" "Bir defa elini tutmadan, sevdasını duymadan, bilmeden, her günü akşam ettiysem, yine öyle ederim."