#Wattys2016 Koleksiyoncu Edisyonu Kazananlarından birisiyiz! Hiçbir şey tesadüf olmadığı gibi bundan sonra yaşayacaklarıda tesadüf değildi. İzmir onun dönüm noktasıydı. Aşkını, sevdasını, kaybettiklerini bulduğu şehirdi. Hayatı asıl bundan sonra başlıyordu ve o kendi hayat hikâyesine yön veriyordu... Kendi elleriyle yazıyordu hikâyesini ve mutluluğa doğru adım adım ilerliyordu. Mutluluk çok yakındı... Bir yanda konservatuar okuyan iki genç ve güzel kız diğer yanda bir çete! Bay Sapık? Kırmızı Sütyenli? Tüm Hakları Poyraz'ın kumarhanesinde, Bukrenin ise kırmızı sütyeninde saklıdır.

Hocalarla problemi olan ama bu sene üniversite sınavı olduğu için derslere dört kolla sarılan öğrenci. Rozerin Kırtay. Göze batmak istemeyen bir kız ama açık sözlülüğü yüzünden hep göze batıyor. Sıradan bir devlet lisesinde okuyor. Okulu sevmiyor çünkü onu okuldan normal bir öğrenciye göre daha da soğuttular. Rozerin okulun ilk gününde kalbini platoniğine kaptırıyor. Geçen sene arkadaşlarıyla ettiği bir kavga yüzünden sınıfta kalan bir öğrenci, Ali Tez. Yakın olduğu arkadaşlarıyla birlikte sınıfta kaldı. Diğer hikayelerde okuduğunuz gibi bir bad boy veya çete lideri değil. O sıradan bildiğiniz gururu ve mertliğiyle yaşayan bir son sınıf erkek öğrenci. Kavga edecekse bile yerine ve zamanına göre ediyor. Mekanı falan da bar değil. Yeri geldiğinde arkadaşlarıyla arada bir bara gider. Ya da içkileri alıp bir parka falan gider içerler. Diğer hikâyelerdeki gibi seks bağımlısı falan da değil. Ali'ye göre her şeyin yeri ve zamanı var. Sıradan orta halli bir ailenin çocuğu. Diğer hikâyelere göre daha çok gerçek hayatta şanslıysanız veya devlet lisesinde okuyorsanız karşınıza çıkabilecek bir çocuk. Lise de başlayan aşk üniversiteye taşınıyor... Pek lise hikayesi değildir, ilk on bölüm lise de geçmektedir. Bu deli ikilinin deli aşkını okumaya hazır mısınız? Ben Hopeklausm... İlk kez gerçek hayatta sıklıkla yaşabileceğiniz bir platonik aşk yazacağım. Gerçekçilik öncelik olacak. Ali ve Rozerinin deli aşkı! Heyecan dorukta...

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------