Bir rüzgar misali savruluruz bazen ordan oraya, Tek nedenimiz bazen çaresizliğimiz olur.Bazen kalp kırarız bazense kırılırız. Tam da bu zıtlıklar arasında yaşamını sürdüren bir kız kadar umutluyuzdur aslında Yüksekten fırlatılan her bir şans için dileniriz kimi zaman. Bir bilmece gibi kısayızdır ama bir o kadar da derinizdir belkide. Her çözüm bir denklemi doğurduğu sırada yükleniriz kendimize hayatımızda olup biten kaç saniyedir belkide. Belki bir an, belki bir dakika ,belki ömür boyu. Yaşamla ölüm arası bir kuralsa çırpınırız yaşam için,oysa bir yaprak gibi kayar gider ellerimizden. Hayat bu kadar kuralcıyken yaşayamadıklarımı her gün yeni bir hayat için bekletiyorum. Eserini itinayla tamamladığı sıralarda avuç içlerine bir kere daha baktı.Hafifçe gülümseyerek kağıtlardan oluşan bu kutuyu her zaman ki yerine kaldırdı.Şimdi ne yapmalı dedi içinden Her şeye bir mutlu son eklemeli miydi? Yoksa sonunu kendisi mi çizmeliydi? İki aşkın ısrar dolu serüveni bir kalpte kavuşabilecek mi? Her gecede kaybolan saatler onları birbirine denk düşürecek miydi?

''Karanlığa hapsolmuş bazı gerçekler huzursuz eden bakışların oynattığı dengeler kadar gerçek olamazdı.'' ''Siyahın ve beyazın zıtlığı gibi uçsuz oluşu,belkide cesareti bulmanın tek yoluydu.'' Büyük bilinmezlik...Nefret..Yalan..İntikamın arasında kalan Alex Sawyer,hayatı boyunca imrenilerek bakılan,ülkenin sayılı zenginlerinden gelen ailenin kızıydı.Hayatından tek beklentisi onu seven bir anne olmanın yanı sıra,babasızlığın denklemini de çözmeye çalışırken kendini bulduğu o karanlık ve çıkmazdı.Hayatının şifresi neydi?Büyük belkileri ,çıkışı olabilecek miydi?Sayısız gerçeklere kavuşabilecek miydi? Onu gördüğü ilk anda hissettiği korku ve huzursuzluk siyaha bir adım daha yaklaşmak gibi acı veriyordu. Zeki,komik ve bir o kadar da buz kayası olabilen o adamı kurallı yaşamına dahil edebilecek kadar cesaret mi ön plandaydı yoksa arzusu mu? Yasakların ve yalanların ortaya sunulduğu,beyazın ardındaki lekenin varlığı çözüldüğünde ise tek kaybeden beyaz olmayacaktı...