Ben Esila. Hayatım klasik bir genç kızın hayatı kadar normaldi. Okuluma gidip gelirdim. Bir arkadaş grubum vardı üç kişilik : Tuğçe, Büşra ve ben. Bir aralar yetimhaneye gitmeyi takıntı yapmıştım. Sürekli gider oldum. Ve bir kıza çarptım. Kumral saçlı, mavi gözlü, dolgun pespembe dudaklı şirin bir kıza çarpmıştım. Doğal olarak küçücük kız telaşlandı ve konuştu: - Şey, üzgünüm. - Sorun değil, adın ne? - Adım Duru. - Bende Esila, tanıştığımıza memnun oldum. Ve işte her şey Duru'nun abisini görmem ile başladı.

GERÇEKLER.

Tüm ailesini kaybetmiş bir kızın beklemediği bir anda bulduğu günlüğün değiştirdiği hayatı. Hayalleri ve biricik ev arkadaşıyla, yalanların yerini gerçeklerle doldurmak amacıyla çıktığı yolculuk. 'Sıradan hayatımın karanlığında kaybolup gitmişken ışığı tarif eden gerçekleri buldum. Benim tek gerçeğim, kaybolan geçmişin kayıp günlüğüydü.' ... 'Çünkü bazen tek gerçeğimiz, hayatta olduğumuzdur. Hayatta yaşadığımız ve bir gün hayatı da terk edeceğimiz...' Ön yargısız okursanız beğeneceğinizi düşündüğüm bir hikaye yazıyorum. İyi okumalar...:))) -Yorumlara oldukça açığım :)-

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Şişmansan kimseyi sevemezsin.

26.05.2018 #komiksözler = 2 🥈