Przychodzi ten moment, w którym należałoby coś wreszcie opublikować. Tekst masz gotowy, zredagowany, cieplutki jak bułeczka dopiero z pieca wyciągnięta i nic tylko zjeść. Wbijasz zęby, słuchasz, jak skórka chrupie, już się delektujesz smakiem, aż tu nagle gorąc straszny i pysk cały poparzony. Tak i tutaj z tymi tekstami. Gotowe, zredagowane, okładka przyszykowana, ale jeszcze ten opis należałoby przykleić jakiś, bo z opisem sto razy więcej wejść niż bez opisu. Więc szkoda taki opis pominąć, zostawić na potem, bo jak człowiek zna to, co człowiekiem nazywane przez ogół, to wie, że to "potem" bardzo szybko zamienia się w "nigdy". Więc siadam z heroicznym zamiarem stworzenia monumentalnego opisu. Uruchamiam przeglądarkę, wchodzę na wattpad i nagle do głowy zachodzą pytania. O czym? Jak? Odpowiedzi znajduję jakieś wymijające, byle tylko wsadzić sobie w łeb i zaczynam. Powoli, po literce wystukuje, jednym palcem najpierw i jakimś trafem powstaje pierwsze słowo. Słowo za słowem i bach, mam jakieś tam zdanie. A wszystko to bez sensu, podobne rozbitej wazie co ją dziecko zaczęło naprawiać. Bo co można napisać o zbiorze opowiadań, które w żaden sposób nie są ze sobą powiązane? Jest zbiór. Cała filozofia.

- Gdzie się wybierasz, księżniczko? - spytał, ponownie wracając spojrzeniem na moją twarz. Zatkało mnie. Próbowałam sobie przypomnieć, czy skądś znam tego mężczyznę, ale w mojej głowie panowała kompletna pustka. - Kim pan jest? - zignorowałam jego pytanie. - I co pan tu robi? Spojrzał na mnie zdziwiony. - Twój tata mnie poprosił, abym zajął się jego nastoletnią córką - wyjaśnił. - To jakaś pomyłka. - Machnęłam ręką. - Jestem dorosła i nie potrzebuję żadnego opiekuna - wyjaśniłam, powoli przestając się śmiać, gdy uświadomiłam sobie, że mój ojciec jest do tego zdolny. - Dorosła? Z tego, co mi wiadomo, dopiero za miesiąc skończyć osiemnaście lat. - To jakiś słaby żart? - spytałam, śmiejąc się nerwowo. Już nawet nie chodzi o to, że nie pójdę do Karola, ale o to, że ojciec załatwił mi niańkę! - Chyba nie myślisz, że pozwolę ci spać pod jednym dachem? - Ale ja nie potrzebuję twojego pozwolenia - odpowiedział spokojnie, posyłając mi nikły uśmiech.

Ambitna, utalentowana nastolatka z marzeniami wraca do Polski po roku spędzonym w Australii. Mieszkała u wuja Johna, który prowadzi swój dobrze prosperujący klub jeździecki. Anastazja pomagała mu w stajni i uczyła się jazdy konnej pod okiem najlepszych trenerów w kraju. Jest gotowa na nowy krok w sportowej karierze, która stoi przed nią otworem. Jednak powrót do normalnego życia w ojczyźnie nie jest taki łatwy, tak jak wyobrażała sobie dziewczyna. Nie czuje się swobodnie mimo starych przyjaciół, szkoły i rodziców. Zapisuje się do upadającej szkółki jeździeckiej, która nie ma przed sobą przyszłości. Poznaje tam niesamowicie zdolną, lecz dziwną instruktorkę jazdy konnej. Ich drogi wkrótce się rozchodzą, a Anastazja postanawia dołączyć do sportowego klubu jeździeckiego, by wrócić do normalności i spełnić swoje marzenia. Zupełnie niespodziewanie trafia na informację o organizowanym konkursie w prestiżowym klubie jeździeckim. Zwycięstwo w zawodach może zmienić jej całe życie... Ale... Czy oby na lepsze? Anastazja pokona swoje słabości, by udowodnić, że jest w stanie spełnić swoje marzenia? #1 miejsce w Przygodowe - 23.04.2018 #2 miejsce w Przygodowe - 27.01.2018 #5 miejsce w Przygodowe - 6.01.2018 #6 miejsce w Przygodowe - 4.01.2018 #8 miejsce w Przygodowe - 2.01.2018 #9 miejsce w Przygodowe - 31.12.2017 #13 miejsce w Przygodowe - 26.12.2017 #20 miejsce w Przygodowe - 25.12.2017 #24 miejsce w Przygodowe - 24.12.2017 Książka ta jest FIKCJĄ literacką. Wszyscy jej bohaterowie są wytworem wyobraźni autorki. Zbieżność imion i nazwisk jest przypadkowa. Mogą nastąpić różnice reguł na rzecz fabuły. Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa" 2018.

Druga część faktów z Hetalii. Jak poprzednio, niestety nie mogę ich wymyślać, więc żaden z nich nie jest mój. Miłego czytania~

Chcesz dowiedzieć się w jakim domu twój znak się znajduje? Jaka postać jest do ciebie podobna? Jesteś sługą Voldemorta czy uczysz w Hogwarcie eliksirów? Jeśli tak, to zapraszam serdecznie do czytania. Nie tłumaczę z innych tego typu książek. Wszelkie obrazki w tej książce nie należą do mnie!

Świat w większości jest okropnie brutalny, a Kazuya poczuł to wchodząc do tajemniczej acz wesołej na pocątku gry Sword Art Online. Jak potoczą się jego losy? Zobaczcie sami...

Jesteśmy wściekłością naszej rodziny. Diabłami, przed którymi nie ma ucieczki. Zawsze osiągamy cel. Dla słabych nie ma przyszłości, jest tylko śmierć. Dla wrogów śmierć. Dla rodziny poświęcenie. Jesteśmy Rabbią. Rabbia (z wł. wściekłość) to elitarna jednostka zabójców rodziny Tovarro, jednej z bardziej liczących się mafii we Włoszech. Składa się jedynie z siedmiu członków, którzy są elitą wśród elit, mistrzami w swym fachu. Podejmują się trudnych do wykonania zadań, lecz jedynie tych, które dają gwarancję sukcesu. Nazywają ich diabłami, lecz to normalni ludzie. Mają swoje lepsze i gorsze momenty, słabości, sekrety, miłostki, marzenia, plany. Śmieją się, płaczą, złoszczą, wygłupiają. Wyróżniają ich jedynie umiejętności stawiające tę siódemkę ponad innymi. „Prawo Wściekłości" to mieszanka mafijnego kryminału ze szczyptą romansu, mnóstwem akcji, tajemnic i kilku zwyczajnych, prozaicznych problemów dnia codziennego. Występują przekleństwa, brutalność, sceny erotyczne - czujcie się ostrzeżeni. Okładka by @pain_and_fear

"Zamknij swoje oczy i uwierz, że są tu też dobrzy ludzie Lauro..." Laura Cartier, dwudziestolatka amerykańskiego pochodzenia mieszkająca od dwunastego roku życia w Polsce rozwija swoją karierę na polskiej scenie YouTube'a. Niestety ten "piękny" świat okazał się być zupełnie inny niż sobie to wyobrażała... "Nie zmieniaj serca w kamień Cartier..." ******************** Fanfiction o Maćku Ejsmoncie znanym jako Sheo. By: LunaShadow (lunaxp)