Belkide tek sorun biraz kilolu olmamdı ? Yada gözlüklerimin verdiği inek görünümü ? Diş tellerim ? Sivilcelerim ? Bunlarmıydı beni okulda ezik yapan ? Sevdiğim kişilerin beni sevmesine engel olan ? Beni her Allah'ın günü ilgisiz bırakan ? Küçük Bir Değişiklik Yetmez miydi ?

O; Baran'dı. Yanlış onun göbek adıydı, kaderiydi... O; Zeynep'ti. Doğruluk onun kanına, ruhuna işlemişti. Onlarınki belki de zıt kutupların birbirini çekmesiydi. Belki de değildi... Her karanın içinde bir ak, her akın içinde bir kara vardı. Belki de bundandı birbirlerini tamamlıyor olmaları, birbirlerine iyi gelmeleri, birbirlerine çekilmeleri... Ama bir yanlışlık vardı. Eksiklik vardı. Zaten her şey de dört dörtlük olmazdı..

Yıllar önce terkettiği şehre dönen ve çocukluk aşkını kavuşan genç bir kızdır Sedef..

Kızımın beni bırakma annecigim çığlıkları hala kulağımda. Belki konuşamıyordu, belki ağlayamıyordu ama ben kızımı duyabiliyordum. Asfa'mın kalbinin sesini duyabiliyordum. Yanıma gel üşüyorum deyişini.. Seni kollarımın arasına alıp kokunu içime çekmeye geliyorum kızım. Evet Murat... Senden intikamımı en acı şekilde alıyorum. sana verecegim en büyük acı -Bensiz nefes alacagın bir dünya-

Bir kızın 7sayısı üzerine dönen traji komik biraz duygusal romantik hikayesi... 27.0.2016 @Tüm hakları saklıdır

@Tüm hakları saklıdır. Hikaye kurgusuyla her şeyiyle bana aittir. İzinsiz kullanımda yasal işlem başlatılacaktır. Elif sana bir arkadaş nasihatı bir erkeği baştan çıkarmak istemiyorsan sakın dudaklarını ısırma. Helede bir odada gecenin bir yarısı yalnızsan." Elif ellerini ağzına kapattı. " 30 yaşına gireceksin ama küçük bir çocuk gibi davranışların var Elif." "Sana içimde büyümeye hazır bir çocuk var demiştim. " "Bende sana yaşıtlarımla çıkmam demiştim." "Ama bir hafta da olsa sevgilim olmayı kabul ettin. Bu yüzden benimle biraz uğraşacaksın." "Sağlam insanı hasta edersin. Senin bana olan ilgin saplantıdan başka bir şey değil." "Tıpki senin eski aşkına olan saplantın gibi. Hem terzi kendi söküğünü dikemezmiş" "Bilmez miyim! Hadi giy de yatalım." "Gecelerin adamına ne oldu?" "Uykum geldi, seni cazip bulmuyorum uyuyacağım."

O, ejderha ırkının prensesi. Halkı tarafından ihanete uğrayarak tüm değişen yaşamı ve kaybettiklerinin intikamını almaya yemin etmiş bir Element Savaşçısı. Korumasına olan düşkünlüğü ve asiliği başına bir çok kez bela olmuş bir üçkağıtçı. Doğduğu andan beri korumakla yükümlü olduğu yaşamlar tehdit altında. O yalnız değil. Element Savaşçısı olan Koruması ve güvenebileceği muhafızları var. Karanlık bir muhafıza ve karanlık bir kişiliğe sahip. Güçlü ama kontrol edemediğinden gücü onun laneti. Savaştan hiç kaçınmayan; ırkının tüm ihtişamlı güzelliğiyle parlayan bir psikopat. İçindeki ejderhaları ve enerjisiyle başı dertte. Düşmanları güçlü. Düşmanlarının sayısı fazla. Prenses vazgeçemeyecek kadar gururlu. Prenses zarar vermek için var. Prenses intikama aç. Prenses intikamını alana kadarsa durmayacak. Prenses Isabella'nın içindeki öfke her şeyi bitirebileceği gibi... her şeyi gerçekten bitirebilir.

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

**Bazen birşeye sahip olduğumuzu sanırız. Ama yalnızca 'sanırız'** "Herşey yoluna girecek!" "..." "Herşeyi unutturacağım sana. Bütün yaşadığın o kötü zamanları" "..." "İnsanlar neleri unutuyor.. Sende bu yaşadıklarını unutacaksın!" "Unutmayacağımı ikimizde biliyoruz" "Unutmak zorundasın lanet olası! Unutacaksın!!!" ~Bu genç bir kızın direniş hikayesi değil, genç bir adamın yok oluş hikayesidir~