Griydi her yer... Onun kararmış ruhuna ve sinesine saklanan geceye rağmen griydi. Yer-gök ,gece-gündüz hatta maviliğin eşsizliği olan denizler bile griydi şimdi. Fluydu, belirsizdi... Dinmeyen öfkesinin sebebini, bana olan, nefretin ve tiksinmenin dans ettiği o bakışları... Dudakları arasından çıkan ,her bir yeri zehirli bir sıvıyla sarılmışçasına ruhuma nakledilen okları... Bir ben bilmiyordum işte ona ne yaptığımı! Gözleri irislerimi kanatmak istercesine yordu beni. Geniş omuzlarını sarsmadan bana, öldürmek için müthiş bir arzuyla yanıp tutuştuğu esirine, doğru gelirken bende yutkunma ihtiyacıyla yanıyordum. Uzun kirpiklerini yavaşça oynatıp kokusunu, ciğerlerime hapsedecek şekilde yakınımda durduğunda gerilemek istedim. Belime sarılan biçimli ve uzun parmakları beni tamamen kendine çektiğinde etrafım... Ah, etrafım o karanlık kokusuyla mühürlendi. Huzur neydi şimdi öğrendi şairler, gökyüzü kanat çırptı sanki benim ciğerlerimde gözlerim... Gözlerim utandı vel'akin yeşillerinde can bulmaya. Kesik kesik nefes almalarıma aldırmayıp çenemi tuttu parmakları... "Şimdi... Şimdi seni öldürmek için daha geçerli ve korkunç bir sebebim var küçük!" Fısıldayışı raks etti kulağımda. Kanım damarlarımda tutunmak istercesine çırpındı. Soluklarım tıkandı işte şimdi. Gözlerim tanıdık bir yanma hissini bana bahşetmeden evvel dudaklarım yorgun bir tebessümle kıvrıldı. "N-ne?" diyebildi güçsüz sesim. Biliyordum onun kulakları bayram etmemişti benim sesimle. Benim aksime yankılanmamıştı hiçbir hücresinde... Gözlerimin derinine işleyerek usulca kavradı yanağıma değen saçları, teker teker çekti, bilmiyordu ki o böyle y aptıkça benim ruhumda ona çekilecekti! "Birilerine değer vermeyi bırakalı çok oldu küçük! Ama sen... Tüm ezberlerimi bozmaya yemin etmiş gibisin!" Wattpadte ki " Cehennet" isimli ilk hikayedir. İs

Hayattan bir şans daha dilemek her insanın hakkıdır. Kaybedilenleri geri kazanmak isteriz. Kaybettikten sonra tekrar bulmak... Bu şansa sahip olmak için neler yapmazdık ki. Kaybettiklerimizi geri istemek hayatımızın imkansızlıklarından biridir. Peki ama kaybettiğinizi tekrar bulduktan sonra eskisi gibi değil de başka bir yüzle karşılaşırsanız işte o zaman kaybettiğinizi hâlâ geri ister miydiniz? AZAD ARAZ BOZKURT... İste ben bu hakka çoktan sahiptim. Kaybettiğim yüz aynı şekilde karşıma çıktı. Ama bu yüzde bir yabancılık vardı. Bu gözler tanıdık değildi. Bu gözler yabancı bakıyordu. Bu yüz bir başka duruyordu karşımda. Ben artık diğer yüzle karşı karşıyaydım. Aynı gözler ama yabancı bakan bakışlarla, aynı saç ama farklı kokan saçlarla, aynı ses ama yabancı konuşan kelimelerle, aynı yüz ama bir yabancıyla ben karşı karşıyaydım artık.

Zamanın gölgesinde bıraktım, Acıları Mistik rüyalarda kaldı Anılar Nidalar boşadır artık Işığa yönelme vaktidir Ne kaldı elinde Günahlarından, Öksüz kalbinden başka Lal olmuş sevdan Gelgitlerinde boğulup, Esen rüzgarında Silinmiş siluetin İncinmiş baştan aşağı ruhun.

**Bazen birşeye sahip olduğumuzu sanırız. Ama yalnızca 'sanırız'** "Herşey yoluna girecek!" "..." "Herşeyi unutturacağım sana. Bütün yaşadığın o kötü zamanları" "..." "İnsanlar neleri unutuyor.. Sende bu yaşadıklarını unutacaksın!" "Unutmayacağımı ikimizde biliyoruz" "Unutmak zorundasın lanet olası! Unutacaksın!!!" ~Bu genç bir kızın direniş hikayesi değil, genç bir adamın yok oluş hikayesidir~